Het boek der natuur lezen

Lees beelden & processen met hart & hoofd

Boek der natuur lezen

Lezen is geen handeling die voorbehouden is aan woordopslurpers. Het tot je nemen van letters, woorden en zinnen is een vorm van lezen die weliswaar zeer nuttig kan zijn en tot allerlei informatieoverdracht en amusement kan leiden, maar lezen reikt verder dan boeken, kranten en tijdschriften, alsmede hun historische varianten zoals de kleitablet en de digitale variant als de PC, laptop of tablet.

Voor lezen heb je licht nodig, om het boek der natuur te lezen heb je innerlijk licht nodig dat stroomt door hoofd en hart.

Lezen voor de boekdrukkunst

Lezen zonder woorden bestond voor de boekdrukkunst, en is een manier van kijken naar de wereld die bij vele mensen in de vergetelheid is geraakt. 

Wij allen kunnen het boek der natuur lezen en we hebben geen leraren nodig om de woorden te herkennen en de taal te begrijpen. We kunnen onze eigen leraar worden. Het lezen van het boek der natuur gebeurt niet alleen met de ogen maar met alle beschikbare zintuigen.

Afstemmen op frequentie energiepatroon

Wanneer we een idee of feit overdragen, dan is er een patroon van gedachten dat wordt gecommuniceerd. Gedachten zijn energie, of denkkrachten. 

Deze energie vormt samen met allerlei elementen uit het idee een energiepatroon. Dat energiepatroon is de ware semantische laag van de betekenis van een idee of woord. 

Wanneer we aldus woorden formuleren om iets over te brengen, dan proberen we in feite dit energiepatroon om te zetten in een nader medium, het woord.

Maar dat hoeft iet de enige manier te zijn. Energiepatronen kunnen ook op andere manier worden overgedragen, bijvoorbeeld door het afstemmen op de juiste frequentie. 

Woorden helpen ons om ons via een tussenstation af te stemmen op de frequentie van het energiepatroon.

Aan een half woord genoeg hebben

Sommige mensen, of mensen die lang bij elkaar zijn, hebben al aan een half woord genoeg. Wat er dan gebeurt is dat mensen goed zijn in het op elkaar afstemmen. 

Men vangt dan het energiepatroon wat iemand wilt overbrengen op extra snelle wijze.

Spreken in beelden

Het bietje vertelt ons dat het goed is voor hart en bloed.

De natuur spreekt ook met een taal, alleen gebruikt ze geen woorden maar beelden. De groeiwijze van een plant vertelt vaak iets over de medicinale werking. De kleur van een plantonderdeel vertelt waar het goed voor is. Neem bijvoorbeeld een bietje. Dat is rood, en uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het goed is voor het bloed. 

Maar met zijn rode kleur vertelt het bietje zelf ook dat het goed is voor het bloed.
De theorie dat de uiterlijke verschijning van planten ons iets vertelt over de medicinale werkzaamheid bij mensen wordt de signatuurleer genoemd. 

Planten vertellen met signaturen of beelden iets over hun eigenschappen. Een ander voorbeeld van signatuurleer is de ui. Hij heeft holle stelen waarop de bloem groeit. De ui is dan ook goed voor de luchtwegen, wat in feite ook een holle pijp is. 

Verder is weegbreeblad voorzien van dikke nerven. En ja, inderdaad, weegbree is goed voor het zenuwgestel van de mens.

Zien met denkvermogen, denken met hart

Met onze ogen kunnen we zien. Met ons denkvermogen kunnen we inzien. Het zicht in de uiterlijke wereld heet inzicht in onze innerlijke wereld. Met ons geestesoog kunnen we de werkelijkheid aanschouwen. 

Maar eerst moeten we waan en verbeelding herkennen. Hiertoe dient de mens zintuigen te te ontwikkelen.

We lopen door het licht, energiepatronen, maar zitten gevangen in onze eigen tunnel.

Het waarheidszintuig.

Om dit onderscheidingszintuig te verkrijgen is er liefde voor de waarheid nodig maar ook zelfkennis of zelfinzicht. 

Want wie zichzelf kent weet welke gedachten fantasieën zijn en welke gedachten waarheden zijn. Wanneer iemand vol is van zichzelf dan is er geen ruimte in die persoon om de waarheid binnen te laten.

Wanneer je denkt met het hart, is het niet de bedoeling om zonder het hoofd te denken. Je blijft altijd met je hoofd denken, maar wanneer je het boek der natuur wilt lezen, dien je met het hart én het hoofd te zien, lezen en begrijpen. 

Zie je hart als een bloem die nog ontvouwd moet worden en naar het licht reikt.

Waarheidsliefde

De belangrijkste voorwaarde tot inzicht is waarheidsliefde. Wanneer een mens daarover beschikt, ontwikkelt deze zijn onderscheidingsvermogen. 

Dit vermogen is latent in de mens aanwezig. Het zit verborgen, is in waangedachten gewikkeld. Het hoeft alleen ont-wikkeld te worden, wat voor sommigen echter geen gemakkelijke opgaaf is.

De waangedachten waarmee het onderscheidingsinstrument is omwikkeld, worden aangehangen als zouden ze vaststaande, onwrikbare zekerheden zijn. 

Deze zekerheden worden dagelijks dieper gestanst in het wezen door de gangbare media zoals de krant, radio, televisie en tijdschriften maar ook door werkzaamheden, collega´s, buren en vrienden. Ontwikkeling, het afwerpen van waan, is door deze sociale en maatschappelijke factoren voor menigeen te moeilijk om in een mensenleven te voltooien maar het is zeker niet onmogelijk. 

Hoe sterker de liefde tot de waarheid, hoe makkelijker de ontwikkelingsproces gaat.

De natuur stribbelt tegen

Vanuit de natuurkrachten, neigen we op aarde naar lichtkrachten. Maar er zijn tegenwerkingen gaande, want de natuurkracht poogt zich te handhaven. 

Er bevinden in ieders mensenleven hobbels op de weg naar waarheidsvinding. Het lichaam zelf, dat wil zeggen de zichtbare en onzichtbare delen van het voertuig, waarmee wij onze ziel thans een woning geven, gaat tegenstribbelen, dwarsliggen door nieuwe schijnwaarheden op te werpen.

De natuurkracht in de mens is sterk en mensen voelen zich vaak omlaag getrokken. De natuurkrachten vechten om hun behoud. De waarheid is een lichtkracht die de natuurkracht van zijn troon zal stoten. 

Uit puur eigenbelang houdt de natuurkracht in de mens zo lang mogelijk vast aan zijn positie als beheerser van de gedachten, totdat deze zo karikaturaal wordt dat het zijn eigen verlies zal moeten inzien.

Het natuurego in de mens is dan gestorven om ruimte te geven aan het goddelijk deel van de mens dat de waarheid hoog in het vaandel draagt. Want de waarheid is dat iedere levensvorm op aarde naar het licht neigt. Dat staat in het boek der natuur.

Alles reikt naar het licht

Bloemen klappen open als de zon ze met een straal verlicht. Bomen groeien omhoog om met hun takken ten hemel te reiken. 

Alle planten en dieren gebruiken zon en maan als leidraad in hun leven. 

Vissers die met de hand netten uitwerpen en niet machinaal de zee leegroven weten dat bij volle maan de vissen vlak onder het oppervlak zwemmen.

Dan wordt het zeeleven veel actiever. Juist de nachtdieren tonen aan dat het ritme waarmee de zon opkomt, en ondergaat belangrijk is; zo kunnen de nachtdieren makkelijk verborgen blijven voor hun vijanden terwijl ze eten verzamelen. 

Daarnaast tonen de nachtdieren overeenkomsten met mensen die hun leven in de nacht van het waarheidslicht doorbrengen.

Schuw sluipen ze voort om het licht van de waarheid gehaaid te omzeilen. Met scherpere blik dan hun direct omringende metgezellen beweegt men vrijelijk in een wereld vol beperkingen, waarop men enigszins hautain geen acht wenst te slaan.

De mens wordt verlicht

De mens neigt naar het licht, ook al lijkt het er soms niet op. Ontelbare manieren om van het licht af te lopen houden de mens bezig, vaak een leven lang. 

De mens is dermate ingewikkeld in bezigheden, dat hij gelijkt een in waanideeën gewikkelde mummie, waardoor het een waarachtig wonder is als er een lichtstraal der waarheid kan doordringen tot de geest van de mens.

Deze ene lichtstraal kan een begin zijn van de afwikkeling der waan maar kan ook een grote inspiratiebron zijn om vele nieuwe wanen te scheppen. 

De natuurkrachten die de mens beheersen krijgen nieuwe inspiratie om zich te sterken. De processen die we zelf ondergaan zijn ook een onderdeel van het boek der natuur. U ziet, u raakt nooit uitgelezen.

Wat vertellen de seizoenen?

In de natuur kennen we seizoenen. 's Winters lijkt de natuur overleden door de kale takken, en in gematigde streken vaak de dikke witte sneeuwdeken waarmee de wereld is gekleed. Het is koud, en alle leven lijkt weg uit de natuur.

Toch komt het in de lente weer terug, om op te bloeien in de zomer, en veel vruchten te geven in de herfst. Wat vertelt dit over de mens die in deze natuur leeft? 

De uiterlijke verschijning is doods, maar de innerlijke energie blijft leven. Het jaarlijks proces van cirkelgang der seizoenen vertelt het verhaal van reïncarnatie. De levensenergie gaat nooit verloren, maar komt weer terug.   
Verder vertellen de seizoenen dat ieder mens een groeiperiode, bloeiperiode en afsterfperiode heeft. 

Dat zien we duidelijk in ieder mensenleven terug. Zo simpel kan het soms zijn om het boek der natuur te lezen.

Een boom opzetten

Dendriten of neurocellen lijken wat groei betreft erg op bomen, maar dan veel kleiner

Laten we wat dieper ingaan op de mens en zijn denkvermogen. Dit wordt grotendeels gereguleerd door neurocellen en dendriten. Dendriten zijn de cellen waardoor de energie stroomt die we gedachten noemen, maar ze reguleren ook allerlei onbewuste lichaamsprocessen. Wetenschappers kunnen deze dendriten fotograferen, en als ze een schema ervan maken, lijkt het precies op een boom.

Denk nu aan het feit dat in elke spirituele groepering of daarop gebaseerde vorm van religie een boom, de levensboom een bekend symbool is. 

De mens wordt vergeleken met een levensboom die kennis heeft van goed en kwaad. Dus deze oude kennis een afspiegeling van het feit dat onze gedachten daadwerkelijk via een energiestroom die er als bomen uitziet wordt geleid.

Deze waarheid zit oom in het oude spreekwoord, ergens een boom over opzetten. De groepen mensen die spreekwoorden, beelden omgezet in taal, hebben uitgevonden, wisten waarover ze praatten.

Wij zijn rivieren, ons lichaam is de bedding

Het lijkt op waaierkoraal maar zijn de neurocellen van een kat.

Eigenlijk is dit artikel overbodig, want alle kennis ligt al in een andere taal in de natuur besloten, in een beeldtaal. Wij hoeven slechts deze beeldtaal te begrijpen om tot diepere kennisinzichten te komen. Laten we anders even terug gaan naar het begin. Daar werd gesproken over energiepatronen. Wij praten, maar proberen eigenlijk een energiepatroon over te brengen. De natuur om ons heen doet dat ook. Zij brengen continue energiepatronen voort.

Door al deze energiepatronen is de mensheid verbonden. 

Dat wordt bedoeld als een spiritueel leraar zegt ''Alles is een, Alles is energie, of alles is Liefde''. Deze licht-liefde-energie stroomt overal om ons en door ons. De mens is in feite een rivier van lichtenergie, en ons lichaam is slechts de oever of de bedding waar het liefdeslicht door stroomt.  

Een dor blaadje licht op inde zon

De levenszee

Natuurlijk is niet iedereen spiritueel ingesteld. De meeste mensen zijn materieel ingesteld, en dreigen vaak te verdrinken in de levenszee. Men wordt dan ondergedompeld door hoge golven en meegezogen in onderstromingen. Deze natuurkrachten duwen de mens omlaag. We worden als mens dagelijks overspoeld met emoties, en tsunami's van negatieve informatie. 

Wanneer we daar te veel aandacht aan besteden, zin we alleen maar bezig met ons hoofd boven water te houden.
Maar als alles energie is, dan heeft alles ook een frequentie. Wanneer we ons af weten te stemmen op de hogere frequenties des levens, dan wijkt de zee. We kunnen dan als het ware over het water lopen, en we worden niet naar onderen gezogen, naar de wereld van omlaag zuigende gedachten.

Je zou ook kunnen zeggen, we hebben dan een ark gebouwd, een zielenvoertuig waarmee we de woeste stormen op de levenszee kunnen weerstaan, zodat we elke vloed overleven.

Bronnen artikel het boek der natuur lezen

• Foto's: Wikimedia commons, Publiek domein