Kunnen artsen echt zoveel?

Artsen kunnen behoorlijk goed een lichaam repareren dat een ongeluk heeft gehad. Maar als iemand een ziekte heeft aan een orgaan, zonder dat een ongeluk daaraan is vooraf gegaan, dan wordt de kennis en kunde ineens een stuk minder. Men weet dan niet wat de oorzaak van de ziekte is. Men behandelt alleen de symptomen. 

Veel ziekten kunnen niet genezen worden door reguliere artsen, maar wel door natuurgeneeskundigen en fytotherapeuten.

Lijntekening van een dokter

Artsen kunnen veel

“Ze kunnen zoveel”,  dat zeggen mensen soms over de medische praktijk. Inderdaad kunnen ze een gebroken been repareren of kunnen ze mensen die een verkeersongeluk hebben gehad er weer bovenop helpen. Dat is ontzettend goed. Daarvoor dienen we de pet diep af te nemen. Artsen staan vaak dag en nacht paraat. Het betreft geen makkelijk beroep. Eigenlijk zouden er per ziekenhuis nog meer artsen moeten zijn zodat artsen niet uit hun bed hoeven te worden gebeld. Ze hebben recht op stressloze vrije tijd. Dat hebben ze ook hard nodig.

Beroepsgroep arts pleegt het meest suïcide

Ziekenhuiskamer

Laten we niet vergeten dat werkstress onder medici nu te hoog is. Deze dient geminimaliseerd te worden. We moeten ons flink op het hoofd krabben als we horen dat artsen tot de beroepsgroep behoren die het meest effectief zelfmoord pleegt. Suïcide in de medische wereld is een zwaar verlies van kennis, kunde en mankracht. Dit individuele, sociale en maatschappelijke probleem zou prioriteit moeten hebben.
Het zou van regeringswege onderzocht moeten worden want zelfmoord is op zich al een vreselijke gebeurtenis voor de persoon zelf, zijn omgeving en de maatschappij. Maar zelfmoord onder artsen is nog schrijnender omdat het aangeeft dat er zaken niet kloppen in de medische wereld. Het zou mooi zijn als er stemmen opkomen voor het doen van onderzoek naar deze bijzonder grote misstand.

Werkdruk is te hoog

In ieder geval kunnen we direct al beginnen met de werkdruk te verlagen door een groot bedrag vrij te maken om meer artsen per ziekenhuis aan te stellen. Artsen verdienen steun uit de hele maatschappij, en die steun moet omgezet worden in daden. Artsen behoren tot de meest belangrijke beroepsgroepen van een maatschappij en daar hoort een andere standaard bij dan van minder essentiële beroepsgroepen.

Diagnostiek staat op hoog niveau

De medische diagnostiek staat op zeer hoogstaand niveau. Artsen kunnen perfect deduceren wat voor een ziekte iemand heeft. De universitaire artsenopleiding blinkt uit in het doen van adequate diagnoses. Na 2500 jaar serieuze medische uitoefening van medische beroepen kunnen we gerust zeggen dat deze kennis zich tot grote hoogten heeft geaccumuleerd en verzameld in de kunde van wat artsen nu kunnen onderscheiden als ziekten.

De stand van techniek

De technische hulpmiddelen van vandaag zijn ongeëvenaard in de geschiedenis. Middels foto's die gemaakt worden binnen en buiten het lichaam, en allerlei apparaten om scans te maken op plekken waar technisch hoogstaande mini-camera's niet kunnen komen, kunnen artsen een zeer goede diagnose van een ziektebeeld maken.
Vaak gebeurt dat ook niet alleen. Men kijkt samen met een team van collega's naar de foto's en scans, om middels een collectief van ervaring, kennis en kunde te analyseren wat er met een persoon aan de hand zou kunnen zijn.
Deze verworvenheden zijn zeer belangrijk en worden waarschijnlijk doorontwikkeld, zodat de diagnoses in de toekomst nog beter kunnen worden gemaakt dan nu al het geval is. Het zou een eer voor iedereen moeten zijn om zich te scharen tot de beroepsgroep arts.

Sluit de ogen niet voor misstanden

Dokter spreekt patiënt toe

De artsenij is een beroepsgroep die hoge standaards hanteert en de resultaten liegen er niet om. Men is tot veel meer in staat dan 150 jaar geleden en artsen moeten hun hele leven blijven bijspijkeren ten einde hun werk zo optimaal mogelijk uit te voeren. Niets anders dan diep respect is op zijn plaats voor de medische werknemers.
Toch zou het helemaal fout zijn om de ogen te sluiten voor hetgeen men nog niet kan. Geneesmethoden die niet werken moeten we niet accepteren. Wat men niet goed kan is adequate genezende behandelingen leveren. Kanker, de ziekte waaraan de meeste Nederlanders dood gaan, kan men niet genezen, en toch probeert men dat, tegen beter weten in.

Kankermedicatie veroorzaakt juist kanker

De medicijnen tegen kanker geven juist kanker, dus daar zit iets goed mis. Mensen die in ziekenhuizen werken moeten handschoenen dragen als ze kankerpatiënten aanraken, niet omdat kanker besmettelijk is, maar omdat de kankermedicijnen worden uitgezweet en de mensen die het aanraken daarvan zelf kanker kunnen krijgen.
Kankerbehandelingen werken dus enorm lomp, want zelfs het medisch personeel loopt extra gevaar door de behandeling. Dat de medische beroepsgroep extra gevaar loopt de dodelijke ziekte kanker op te lopen, is extra tragisch aangezien deze mensen juist zo nodig zijn in de maatschappij.
Kankerbehandelingen werken zeer slecht. Dat is de geldige reden dat er duizenden geneesplanten positief zijn getest op antikankerwerking. Natuurlijk biedt dat hoopt, maar hier zit een addertje onder de aesculaap. Duizenden geneesplanten met bewezen antikankerwerking worden niet klinisch, op patiënten getest. Waarom gebeurt dat niet?

Madame Royale Cared for by Doctor Brunier, schiderij van Jean-Baptiste Mallet uit 1793

Misstanden in de medische praktijk

Het antwoord hierop legt de misstanden van de medische praktijk bloot. Het antwoord is namelijk: de huidige falende medicatie levert honderden miljarden euro's per jaar op. De vrijwel gratis of in ieder geval zeer goedkope geneesmethoden met bewezen geneesplanten tegen kanker leveren vrijwel niets op.
Het testen van plantmedicijnen op mensen is geen goedkope bezigheid. Wie gaat dat betalen? Zal dat soms de boer zijn die geneesplanten kweekt? Of wordt de natuur een financier daar die gratis antikankerplanten laat groeien onder ramen van klinieken?
In het boek De geneeskracht van waterkers kunnen we lezen over tientallen onderzoeken die aantonen dat waterkers een waarachtige antikankerplant is. Moeten de gezamenlijke groenteboeren, de waterkersverkopers, een wetenschappelijk onderzoek financieren? Want de farmaceutische industrie gaat dit niet doen, aangezien ze er geen belang bij hebben.
Deze economische drijfveer om falende behandelingen in stand te houden, dient eveneens te worden aangepakt. Als we in een maatschappij willen leven waarin niets dan vooruitgang is, dan moeten we daar hard aan werken. Dan mag het verlies aan financiële inkomsten nooit een reden zijn om betere geneesmethoden buiten de deur te houden.

Gezondheidszorg is veel te duur

Operatiekamer in Nieuw Zeelands Ziekenhuis in 1915

Dat is de reden dat een maatschappij die het werkelijk goed voor heeft met de burgers, het fenomeen 'winst maken' niet zou moeten toepassen op de gezondheidszorg. De gezondheidszorg zou moeten worden gefinancierd door de schatkist van de overheid, als we elkaar lief hebben. De schatkist van de overheid is het gezamenlijke geld van de burgers en dit zou gebruikt kunnen worden om medische zorg zo adequaat mogelijk in te richten.
Vanuit de schatkist van de overheid zouden onderzoeken moeten worden gefinancierd die geneesplanten tegen kanker klinisch testen op mensen. Dit zal leiden tot een nieuw, goedkoop en alom verkrijgbaar, want patentloos antikankermedicijn. De farmacie zal wat minder verdienen, maar dat is maatschappelijk gezien totaal onbelangrijk.

Geneesplanten bieden betere uitkomst

Het onderliggende probleem in de ontwikkeling van geneesplanten naar betere medicijnen, is dat we in een samenleving gevangen zijn waarin we winst willen maken over de ruggen van zieke mensen. De economie is zeer belangrijk, maar economie en gezondheidszorg gaan niet goed samen. Patiënten zijn op dit moment een bron van inkomsten.
Als er geen patiënten zouden zijn omdat iedereen genezen is, een vooralsnog utopisch ideaalbeeld dat maatschappelijk gezien evenwel zeer nastrevenswaardig is, zouden vele ziekenhuizen en farmaceutische industrieën het loodje leggen. Aandeelhouders zouden dagenlang huilen.

Tragiek van winstmechanisme in gezondheidszorg

De medische tak houdt zichzelf in stand en brengt daarom ziekte en dood voort. Dat is zeer tragisch en pijnlijk. Dit is geen beschuldiging, maar het is een constatering van vele onderzoekers. We zijn geboren in deze maatschappij die is ontstaan buiten de wil van de huidige mensen die erin wonen. Er is nooit een stip op de horizon geweest waarop stond: laten we een maatschappij organiseren waarbij mensen een melkkoe van de farmaceutische industrie worden.
We zijn langzaam naar deze maatschappij toegegroeid door machten en krachten binnen de maatschappij die geld verdienen in de gezondheidszorg als wenselijk beschouwen. We kunnen ervoor kiezen om vanaf nu wel een stip op de horizon te zetten waarop staat: laten we het winstprincipe uit de gezondheidszorg halen.

Wie helpt ons uit de medische malaise?

Zolang er nog niet genoeg mensen zijn die inzien dat de medische praktijk van het genezen op een bijzonder laag pitje staat, zo lang we accepteren dat er winsten worden gemaakt over de ruggen van zieke mensen, verandert er niks. De ommekeer in gedachtegang komt nu vooral uit de ontwikkelingslanden. Maar het zal moeten overslaan naar de landen die zichzelf als ontwikkeld beschouwen.