Medicinale werkingen van Grootbladige Reuzentaro of Olifantsoor

Botanische Latijnse naam: Alocasia macrorrhiza

In het Nederlands wordt deze plant olifantsoor genoemd. Hij komt oorspronkelijk uit Nieuw Guinea, waar hij gekweekt wordt voor de knolgewassen. Het is familie van de tarot, maar dan met grotere knollen. De bladeren zijn zo mooi groot dat de plant in Nederland als sierplant wordt verkocht bij tuincentra onder de naam olifantsoor, maar dat is enigszins verwarrend daar de Colocasia esculenta deze naam eveneens draagt. De knol van de c=Colocasia esculenta is ook eetbaar.

Er zijn 113 Alocasiasoorten waarvan de meeste in heel Zuidoost Azië en Oceanië worden gebruikt voor allerlei medicinale doeleinden.

In de groene landen groeide de reuzentaro van oorsprong. Voor Australië geldt dat alleen een klein gebied in het noorden een plek is waar het endemisch groeit. In de blauwe gebieden is de olifantsoor geïntroduceerd.

Belangrijk gewas onder de Papoea's

De knollen van deze plant worden in heel Zuid-Azië gegeten. In West Papoea zie je ze vaak op traditionele markten.

Men noemt het daar keladi, net zoals in Maleisië en Indonesië. Vaak verkopen de vrouwen in Nieuw Guinea de groenten terwijl mannen of een kantoorbaan hebben, of werk op het land of in het bos doen.

In Nieuw Guinea liggen deze knollen op de groentemarkt naast de cassave, zoete aardappelen, mais. gewone taro en andere knollen.

De knol kent geen medicinale toepassing maar men ziet wel in dat als je alleen gerechten maakt van planten zoals knollen en groenten, je daar veel meer voordeel van hebt dan van vulling als witte rijst, wit brood, pizza en patat.

Jonge reuzentaro

Reuzentaro in de Stille Oceaan

Niet alleen de Papoea's vinden deze reuze taro lekker. In de Stille Oceaan wordt Alocasia geteeld in gemengde aanplant met gewone taro, yams en banaan, voornamelijk in Wallis, Futuna, Tonga en Niue. In deze gebieden wordt de smaak van reuzetaro beschouwd als superieur aan gewone taro.

De teelttijd is 18 tot 24 maanden en knollen zijn naar verluidt 90cm tot 1.20 meter lang, 13 tot 20 cm in diameter en wegen ongeveer 20 kilo. De stengels worden gekookt in water of met toegevoegde kokosnootmelk, licht gezouten geserveerd.

Een alternatieve methode is om de knollen in hun geheel alleen te bakken met de verdikte stelen. De fructosesuiker uit de knollen komt vrij tijdens het bakken, waardoor ze erg zoet zijn. In Hawaii wordt in hooggelegen valleien één snelgroeiende cultivar gekweekt.

Hij produceert grote eetbare stengels. De Hawaiiaanse voorkeur is echter voor kleinere taro en hierdoor is Alocasia niet een commercieel gekweekt gewas in Hawaii.

Traditioneel gebruik reuzentaro

In Maleisië wordt de reuzentaro ingezet tegen geelzucht, slangenbeet, hoest, tandpijn, steenpuisten, diarree, constipatie en diabetes. Verder is het in Maleisië een wondhelend kruid.In West-Bengalen, India wordt de as van de bladeren vermengd met kokosolie en op steenpuisten gedaan om de zwelling te verminderen.

De bladeren worden in heel het Pacifisch gebied gebruikt tegen leverproblemen. Er zitten stoffen in waarvan bewezen is dat ze een leverbeschermende werking hebben. Dat is niet alleen van belang voor geelzucht oftewel leverontsteking. Leverbescherming betekent in de wetenschap dat de leer beter gaat werken en allerlei gezonde stoffen gaat aanmaken zodat oxidatieve stress wordt tegengegaan.

Als de lever beter werkt dan worden toxinen sneller uit het lichaam afgevoerd, heeft de huid minder ontstekingen, is de spijsvertering beter, kunnen mensen beter nadenken en is het risico op allerlei ziekten kleiner, zoals keelontsteking en hoofdpijn.

Een betere leverwerking is ook van toepassing op ziekte als maagzweer, diarree, dysenterie, constipatie, darmontsteking en prikkelbaredarmsyndroom.

Daarnaast wordt de plant in Bangladesh ingezet bij tijgerbeten, miltziekten, artrose, pus in de oren en netelroos.

In Vietnam wordt de plant gebruikt bij eczeem, ontstekingen en abcessen.

Reuzentaro kan goed in het water groeien

Pas op met mogelijke verwisseling

Alocasia macrorrhiza wordt soms verwisseld met Euphorbia fischeriana. Dat is een plant met een hele andere werking. In China waarschuwt men voor vergissingen en wordt er daadwerkelijk onderzoek gedaan naar planten die werden voorgeschreven en planten die werden gegeven.

Soms is er sprake van een vergissing in de soort plant en een andere soort heeft hoogstwaarschijnlijk andere medicinale mogelijkheden, of anderszins mogelijk ongewenste werkingen.

Goed laxeermiddel, mild diureticum

De bladeren worden niet gegeten van deze plant. Dat in tegenstelling tot de bladeren van de Colocasia esculenta, die in het Nederlands ook de naam olifantsoor heeft, en waarvan de knollen worden gegeten.

In kleine doses is het blad van de Alocasia macrorrhiza een mogelijk medicijn. Uit onderzoek blijkt dat een bladextract in de juiste dosis een prima laxeermiddel is.

Het is tegelijkertijd een mild diureticum. Het gebruik van dit milde diureticum in vergelijking met een farmacologisch medicijn, heeft als voordeel dat je er in ieder geval geen bijwerkingen van krijgt.

Van sommige plaspillen kun je een kaliumoverschot krijgen en hiervan niet. Dat is de conclusie van de wetenschap. Het zou kunnen betekenen dat deze plantenstof een mogelijk alternatief voor twee plaspilmedicijnen geeft.

Leverbeschermende werking Alocasia macrorrhiza

In een wetenschappelijk onderzoeksmodel werd er paracetamol gegeven aan ratten om hun lever te beschadigen. De ratten werden in verschillende onderzoeken verdeeld en de resultaten van een bladextract van Alocasia macrorrhiza werd getest om te kijken hoe de lever reageert.

Het bleek dat de paracetamol grote schade aanricht, vooral als het eetpatroon gelijk blijft, maar als de geneesplant Alocasia macrorrhiza wordt gegeven, dan verminderde de verslechterde leverwerking door paracetamol heel snel.

De vrije radicalen die dit medicijn in de lever veroorzaakt, worden efficiënt opgeruimd waardoor levercelschade en leververvetting niet plaatsvindt.

Bij onbehandelde ratten was de lever een stuk groter geworden, en genas de lever niet zo snel van de paracetamolbeschadiging.

Bewezen medicinale werkingen reuzentaro

De reuzentaro is redelijk goed onderzocht in de wetenschap. Het blijkt tegen een reeks aan aandoeningen te werken. Sommige onderzoeken zijn in laboratoria gedaan.

Andere onderzoeken worden op dieren gedaan. De meest relevante onderzoeken worden op mensen gedaan. Reuzentaro heeft volgens onderzoekers de volgende medicinale werkingen:

Leverbeschermend,
Antidiarree,
Ontstekingsremmend,
Antischimmel,
Antiworm, tegen ingewandswormen als lintworm,
Antibacterieel, tegen infectieziekten,
Reguleert de bloedsuikerspiegel, tegen diabetes,
Antioxidant, remt oxidatieve stress,
Vochtafdrijvend, stimuleert de nieren,
Pijnstillend, remt pijnlijke ontstekingen,
Anti-tumor, anti-

Bronnen bij artikel over Reuzentaro

Kaartje geografische verspreiding: Thomas Dijkman
Kopfoto: Daramlagon
Foto 2 bladeren: David Stang. First published at ZipcodeZoo.com
Foto opgerold blad en bloem: User:BotBln
Overige foto's: Publiek Domein via Wikimedia Commons
Informatie is deels afkomstig uit interviews
Wetenschappelijke informatie komt uit onderstaande downloadbare bronnen:
1
2
3