Latijnse naam: Ribes rubrum
Witte en rode bessen doen het leuk in iedere tuin. Ze zijn ook bekend onder de naam aalbessen en deze struik groeit prima in Nederland en België. Je kan ze gebruiken als eetbare heg, een natuurlijke eetbare afscheiding waar je op meerdere manieren profijt van hebt. De vruchten worden rauw gegeten, maar je kunt er ook een siroop, jam of gelei van maken.
Rode bessen zijn in de zomermaanden te koop en ook plukbaar als je een rode bessenstruik in de tuin hebt staan.
Ze groeien prima in België en Nederland. Zelfs in meer noordelijke gebeden als Denemarken komen ze in het wild voor.
Rode bessen worden ook wel aabessen genoemd. Etymologisch gezien heeft het woord aal, verband met het Engelse woord ale, wat bier betekent.
Vroeger werd er bij de bierbereiding Griekse alant gebruikt, en de smaak van alantswortel, lijkt op die van de rode bes.
Daarbij werd de rode bes net als de zwarte bes ook gebruikt voor de bereiding van gegiste dranken zoals bier.
Tegenwoordig bestaan er nog steeds biersoorten en andere dranken gebaseerd op de bessenfamilie.
Dus vandaar dat de oorsprong van de naam aalbes van de plant ala-nt komt
De uitvinding bier werd later naar Engeland overgebracht, waar het door het leven ging als drank gebaseerd op de alant of rode aalbes, vandaar de naam ale.
De rode bes wordt ook wel de rode aalbes genoemd. Je hebt ook witte en zwarte aalbessen.
De zwarte aalbes heet meestal gewon zwarte bes, en is een dichtbij staand familielid van de rode bes.
De bladeren van bessensoorten bevatten flavonen, o vitamine C en flavonoïden.
Ze kunnen worden gebruikt als tonicum, diuretisch middel, wondkruid en diabetes.
Ze worden ook gebruikt als mondspoelmiddel, als gorgelmiddel voor tandvlees, keelamandelen en keelinfecties.
Bessen zijn samentrekkend, waardoor ook wonden in de mond eerder stoppen met bloeden. Rode bessen worden eveneens gebruikt als mondspoelmiddel.
Een Roemeens onderzoek meldt dat de consumptie van rode bessen altijd al wordt geassocieerd met vermindering van hoge bloeddruk en andere cardiovasculaire aandoeningen, osteoporose, diabetes, kanker en ontstekingsziekten.
In een vergelijkend onderzoek tussen bramen, frambozen, zwarte bessen, kruisbessen en jostabessen blijkt dat rode bessen het minste aantal anthocyaninen hebben. Ze hebben eveneens het laagste gehalte aan fenolzuren en het laagste antioxidantgehalte.
Overigens kunnen de gehaltes aan allerlei stoffen nogal variëren, want uit hetzelfde onderzoek blijkt dat soms een gehalte van 324 mg vitamine C per 100 gram wordt aangetroffen, en soms 1400 mg per 100 gram.
Maar dan nog beschikken rode bessen over het laagste aantal antioxidanten, want ook bij de andere bessensoorten treedt deze variatie op.
Wat we wel kunnen zeggen is dat 100 gram rode bessen al 4 keer zoveel vitamine C opleveren, als de ADH, want die is 80 mg, en in sommige landen 100 mg.
Daarmee is het een fruitsoort die veel meer vitamine C bevat dan gemiddeld.
Ook rutine werd gemeten en weer was de rode bes de vrucht met de minste rutine onder de bessen. Hetzelfde geldt voor quercetine.
Van al deze bessen beschikt de rode bes eveneens over het laagste percentage fumaarzuur.
In de rode bes zit wel een grote hoeveelheid citroenzuur, meer dan in andere bessen, op de jostabes na, maar die kennen we in Nederland niet.
Zeker niet ongezond
Overigens betekent bovenstaande informatie niet gelijk dat de rode bes ongezond is.
Soms verschillen de percentages met andere bessen niet erg veel. Je kunt ook redeneren dat alle genoemde stoffen in ieder geval zijn aangetroffen in rode bes.
Daarnaast weten onderzoekers nog niet erg veel over de biobeschikbaarheid en de synergische werking van verschillende fytonutriënten. Wat doen deze stoffen samen in ons lichaam?
Verder is het zo dat er elk jaar duizenden nieuwe fytonutriënten worden ontdekt in planten.
Het kan daarom goed zijn dat in de toekomst bepaalde nieuwe fytocomponenten worden ontdekt in aalbessen die over veel medicinale waarde beschikken.
Uit een ander Roemeens onderzoek, gepubliceerd in het
International Journal of Pharmacology, Phytochemistry and Ethnomedicine, blijkt dat rode bessen over meer fenolische componenten beschikken dan framboos, terwijl frambozen als één van de meest gezonde bessen worden beschouwd.
We moeten hier ermee rekening houden dat er verschillende cultivars zijn met verschillende inhoudsstoffen, en dat elke plant verschillende inhoudsstoffen heeft in elk jaar.
Hoe dat precies komt weten onderzoekers nog niet maar het kan bijvoorbeeld te maken hebben met het weer, de hoeveelheid insecten in dat jaar en de levenscyclus van de bessenplant zelf.
Wat de insecten betreft is in andere onderzoeken aangetoond dat hoe meer insecten er zijn, des te meer voedingsstoffen er in de plant zitten, want insecten worden door een plant afgeweerd met dezelfde stoffen die voor de mens voedingswaarde en medicinale waarde hebben.
Verder heeft elk onderzoek maar een beperkte capaciteit en kan men geen onderzoek doen naar ieder fytocomponent in een vrucht. Vandaar dat het kan zijn dat van een component er meer zijn dan de andere, maar dat van niet onderzochte componenten er een stuk meer kunnen zijn.
Bovendien zijn nog niet alle fytocomponenten van vruchten bekend, wat elk jaar worden er nog nieuwe bij gevonden.
De Roemeense universitair onderzoekers onderzochten niet alleen de kwantiteit van de inhoudsstoffen, maar stipten ook de medicinale kwaliteit even aan, van ieder stof.
Indiase onderzoekers die hun studie in 2012 publiceerden in het International Journal of Pharmaceutical Science and Research, gaven aan ratten die diabetes hadden gekregen voor het onderzoek een een aantal verschillende extracten van rode bessen.
Het blijkt dat een extract van 500mg/kilo lichaamsgewicht de pancreas sterk bevordert.
Bij dieren en mensen met diabetes mellitus type 2 werkt vaak de pancreas of a;vleesklier niet meer, en wordt er geen insuline meer aangemaakt.
Maar stoffen in rode bessen lijken aldus de werking van de pancreas weer te kunnen herstellen.
Omgerekend zouden mensen van 70 kilo ongeveer 35 gram rode bessen per dag moeten eten, maar er moet eerst een onderzoek op mensen gebeuren om verder te kijken of de gegevens die met proefdieren verkregen worden, ook naar mensen vertaald kunnen worden.
Aalbessen zijn ideaal om als aanvulling te dienen in een jam in plaats van pectine.
Pectine zorgt ervoor dat de jam een mooi geheel wordt. Het is een natuurlijk bindmiddel dat nodig is om jams te maken. Maar met aalbessen heb je geen pectine nodig, want daar zit van nature al pectine in.
Tegelijkertijd zit er relatief veel citroenzuur in aalbessen. Als je wel eens een ingrediëntenlijst van een potje jam leest, dan weet je misschien dat citroenzuur vaak in jam zit.
Fabrikanten doen dat erin zodat de jam langer houdbaar blijft. Met aalbessen heb je dus niet alleen een pectinevervanger maar ook een citroenzuurvervanger.
Voor rode jam kun je rode aalbessen gebruiken, en voor anders gekleurde jam is het handig om de witte bessen te gebruiken, zodat ze de jam niet verkleuren.
Als je bijvoorbeeld ananasjam maakt, zou het gek zijn als deze door rode aalbessen oranje wordt, maar het is natuurlijk niet verboden.
Laatste update
5-12-2023
Kies hieronder waarover je vandaag wilt lezen
Rudolf Steiner: "Wetenschap wordt spiritueler en spiritualiteit wetenschappelijker."
Voeding en spiritualiteit zijn vormen van licht
De inhoud die hier wordt weergegeven kan niet worden weergegeven vanwege de huidige cookie-instellingen.
Deze website kan inhoud of functies aanbieden die door derden op eigen verantwoordelijkheid wordt geleverd. Deze derden kunnen hun eigen cookies plaatsen, bijvoorbeeld om de activiteit van de gebruiker te volgen of om hun aanbiedingen te personaliseren en te optimaliseren.
Deze website maakt gebruik van cookies om bezoekers een optimale gebruikerservaring te bieden. Bepaalde inhoud van derden wordt alleen weergegeven als "Inhoud van derden" is ingeschakeld.