Voedsel en spiritualiteit

Richt je op de bron van Licht

Tot welk sterrenbeeld behoort onze zon?

Een officieus wetenschappelijk antwoord op de vraag in de titel, anno 2023, is dat de zon tot geen sterrenbeeld behoort. Op universetoday.com staat dat het sterrenbeeld van de zon afhankelijk is van waar je het bekijkt. Dat is echter een zonderlinge stelling, want onze zon zou daarmee de enige ster zijn die niet tot een constellatie kan worden gerekend. Sterrenbeelden bewegen volgens wetenschappers gezamenlijk door de ruimte in vaste onderlinge verhoudingen.

Een sterrenbeeldsysteem verandert niet als je het van een andere kant bekijkt, alleen het perspectief wordt anders.

Officiële visie van astronomen anno 2023

De sterrengroep van constellatie De Grote Hond beweegt als één stroom door het heelal. Onze zon bevindt zich aan de randen van deze groep, maar zou geen onderdeel ervan uitmaken. Dat is de officiële visie van astronomen. Ook in die visie behoort onze zon niet tot een sterrenbeeld.

Een probleem hierbij is dat we geen visie van bovenaf hebben. We kunnen nog niet een paar miljard kilometer reizen om een selfie met ons zonnestelsel en andere stelsels op de achtergrond te maken.

Op de in de titel gestelde vraag is voorlopig geen wetenschappelijk antwoord. Zoeken naar een heldere verklaring is vaak zinvoller dan een wetenschappelijk beredeneerde gok zomaar aannemen als waarheid.

Eigenlijk is de vraag: Wat is de plaats van ons zonnestelsel in verhouding met andere stelsels? Voor het antwoord gaan we eerst kijken naar kalender-ijkpunten.

Wat is de Sothi-Kalender?

Een kalender is altijd gebaseerd op een oriëntatiepunt of ijkpunt in het heelal. De antieke Egyptenaren hanteerden, naast drie andere kalenders, een Sothis-kalender, die net zo precies is als onze kalender.

Onze huidige, Gregoriaanse kalender is op de zon gebaseerd. Deze heeft om de 4 jaar een schrikkeljaar nodig, omdat een omloop van de aarde om de zon 365,25 dagen duurt, en niet exact 365 dagen.

Als een kalender op het middelpunt van het universum zou worden gebaseerd zou er nooit een schrikkeljaar nodig zijn.

Dat deden de Maya's en levert de meest precieze kalender op. De vraag is nu: welk oriëntatiepunt gebruikte de Egyptenaren waardoor hun kalender net zo precies was als die in onze tijd?

Het antwoord is: de meest heldere ster aan het firmament, de Hondsster ofwel Sirius. Hij staat relatief dichtbij onze zon en is daardoor zo helder, ook omdat hij veel groter is dan de zon.

Maar hoe kan het dat een kalender geijkt op Sirius zo precies is? Hoe kan het dat de positie van Sirius beter voorspelbaar is dan die van andere sterren? Met andere woorden: waarom is de kalender zo exact wanneer we Sirius als middelpunt en oriëntatiepunt hanteren?

Een Siriusjaar duurt 365,25 dagen, exact de lengte van een aards jaar! Sothis is de Egyptische naam voor Sirius. Met hanteerde een Sothisch jaar. Dat was het aantal dagen tussen de dag waarop Sirius verschijnt en Sirius weer terugkomt. Nieuwjaarsdag in een Sothisch jaar wordt gevierd rond 20 juli.

Wat is een binair sterrenstelsel?

Laten we – ter kennisvergaring - een hypothese opwerpen, op basis van de gelijke lengte van een zonnejaar en een Siriusjaar:

Sirius en de zon zijn dubbelsterren ofwel een binair sterrenstelsel. Allereerst zou je kunnen denken: Een dubbelster komt toch zelden voor? Het omgekeerde is echter waar.

Er zijn meer multisterrenstelsels dan enkelsterrenstelsels in de kosmos. Het merendeel, 80% van de sterren die we zien, zijn dubbelsterren en driedubbelsterren.

Er zijn zelfs sterrenstelsels met 4 zonnen en meer. Het zou een uitzondering zijn als onze zon een enkelster-zonnestelsel is. Statistisch gezien is er een kans van 1 op 5 dat onze zon tot een enkelsterrenstelsel behoort.

Als onze zon en Sirius dubbelsterren zijn van elkaar, dan draait ons hele zonnestelsel om Sirius en zijn stelsel en zal deze dus nooit als grote, tweede zon te zien zijn op aarde.

De draaiing van de aardas

Bij vrijwel alle sterren aan de hemel is volgens sterrenkundigen sprake van retrograde, positievervorming van sterren door de precessie van de aardas.

Precessie is een verandering van richting van de draaiende as van een draaiend lichaam. Onze Noordpool doet er 26.000 jaar over om een rondje te maken in zijn stand van 23 graden.

Door dit fenomeen verandert voor aardlingen de stand der sterren langzaam. Maar niet bij elke ster! Bij Sirius is dat niet het geval, waardoor deze op een uiterst voorspelbare plek aan de hemel staat. Voor astronomen is

Sirius hierdoor opmerkelijk stabiel als hemellichaam, en voor de Egyptenaren was het daardoor een oriëntatiepunt voor een exacte aardse jaarkalender.

Beïnvloedt Sirius onze zon?

Dit is niet zomaar een leuk feitje. Voor wetenschappers is het een paradoxale anomalie dat Sirius niet mee doet met de andere sterren aan het fenomeen retrograde.

In het berekeningsmodel gaan astronomen uit van een vaste plek voor de zon, en dat zou wel eens de reden kunnen zijn voor deze kosmische ongerijmdheid.

In een model met twee om elkaar draaiende zonnen, wentelen de zusters langzaamaan sneller om elkaar, zodat er een ander precessieberekeningsmodel nodig is om de stand van de sterren adequaat te voorspellen.

Sterren en planeten zijn draaiende magneten

Het zou kunnen zijn dat Sirius door zijn nabije aanwezigheid magnetische invloed heeft op de precessie van de aardas, zodat in de aardasprecessieberekening de afwijking die geldt voor andere sterren, niet geldt voor Sirius.

Wetenschappers zien dat voor onze zon en maan hun magnetische invloed werking heeft op de aardasprecessie.

Kan de magnetische invloed mogelijkerwijs ook voor buurzonnestelsel Sirius gelden? Dat zou de stabiele positie van Sirius aan het firmament verklaren.

Siriusverschijning luidt Nieuwjaar in

Sirius was vroeger in heel de wereld de ster die het nieuwe jaar inluidde. In onze maatschappij-indeling kennen we nog altijd het verschijnsel dat scholen en sportseizoenen beginnen na de zomervakantie, dat is een overblijfsel van het feit dat vroeger het Nieuwjaar in juli was.

Door de Dogon stam in Afrika, Hindoes in India, antieke Maya's in Mexico, de Maori in Nieuw Zeeland, en de keizers in China, werd het Nieuwjaar gevierd rond Sirius' terugkeer aan het firmament.

Midwinter en midzomer

De aarde staat tijdens de midwinterperiode tussen Sirius en de zon in, op een wiskundige perfecte rechte lijn.

Tijdens midzomer staat onze zon in het midden. Sirius staat recht achter de zon en is daardoor even niet te zien vanaf de aarde.

Door deze rechte lijn oefent Sirius extra magnetische invloed uit op de zon en daarmee ons zonnestelsel, waardoor wij op aarde spreken van de hondsdagen, de extra warme zomerdagen. Dezelfde magnetische invloed zou ook een afwijking in de precessie van de aardas kunnen veroorzaken, maar dat is nog niet wetenschappelijk berekend.

Hemelbloem als oriëntatiepunt

De term ''hondsdagen'' werd in het antieke Egypte al gebruikt. Sirius werd door de antieken al de Hondsster genoemd en in het Engels heet het ook de Dog Star.

De antieken zagen een astronomische connectie met Sirius. Sirius verschijnt vlak na Midzomer weer flikkerend aan het firmament en werd hierom de vlammende ster genoemd.

Dat deden ook de Polynesiërs. Zij voeren met grote precisie de immense Stille Zuidzee over naar speldenknopjes, piepkleine eilandjes, doordat ze de ster Sirius als oriëntatiepunt hanteerden.

De Polynesiërs hadden meerdere namen voor Sirius en één daarvan is ''de vlammende en verdwijnende ster''. Andere namen waren ''alleen en heilig'', en ''hemelbloem''.

Sirius wordt blijkbaar door antieke culturen over heel de wereld als belangrijk ijkpunt gezien. Dat is logisch als je bedenkt, dat als je op Sirius navigeert je altijd thuis komt, en op het juiste uur.

Waar is Sirius C?

Sirius is niet alleen. Sirius wordt eigenlijk Sirius A genoemd. Er is dus ook een Sirius B en deze draaien om elkaar heen.

Zonnestelsels hebben op grote afstand invloed op elkaars banen. Er zijn heel wat planeten en zonnestelsels ontdekt op basis van onregelmatigheden in de hemelbanen.

Deze onregelmatigheden kunnen vervolgens worden verklaard door het eerst mathematisch postuleren, vervolgens turen door een sterrenkijker, en later visueel ontdekken van andere hemellichamen.

Opvallend is dat astronomen van alle tijden duidelijke onregelmatigheden hebben waargenomen in het systeem van Sirius A en Sirius B.

Lang is gedacht dat er een derde Sirius moest zijn, Sirius C alvast genaamd, die de opmerkelijke onregelmatigheden zou verklaren. Maar Sirius C is nog nooit gevonden.

Op basis van beschikbare data moeten we ervan uitgaan dat er een derde ster in het Sirius-systeem bestaat.

Zou Sirius C onze zon kunnen zijn? Bij het onderzoeken van onze hypothese dat Sirius en de zon om elkaar wentelen, zouden we het antwoord niet vinden als we door een sterrenkijker turen, of we moeten miljarden kilometers van huis zijn.

De aarde heeft een zus weggeslingerd?

De theorie dat de zon in voorgaande tijdvakken een dubbelster is geweest, wordt geopperd door Harvard astronomen Amir Siraj en Prof. Abraham Loeb.

Zij zien hierin ook een verklaring voor de Van Oort wolken in ons zonnestelsel, waarvan de herkomst nog altijd een raadsel is. Men denkt het verschijnsel te verklaren met de theorie dat onze zon een zus had, die is weggeslingerd.

Deze wetenschappers schatten in dat de mogelijke voormalige zusterzon van ons stelsel nu ''overal in het universum'' kan zijn.

Dat betekent dat Sirius kandidaat-zusterzon is, die in een ''gecontroleerde slinger'' om de zon draait. Helaas hebben deze wetenschappers deze actuele mogelijkheid niet onderzocht.

Sirius heeft ook een zus weggeslingerd?

Om het beeld nog iets ingewikkelder te maken zijn er wetenschappers die zeggen dat Sirius tot het sterrenbeeld De Grote Hond lijkt te horen, maar dat niet doet.

Het is een sterrengroep die gelijkelijk met elkaar meebeweegt door de ruimte, maar Sirius lijkt toch een iets andere beweging te hebben.

Een groep wetenschappers schrijft in een onderzoek dat Sirius jonger lijkt dan andere sterren van sterrenbeeld De Grote Hond, maar dat kan komen omdat Sirius mogelijkerwijs interactie heeft gehad met zijn buurplaneet Sirius B, of met een derde ster, die uit het Siriusstelsel is geslingerd.

Waar halen wetenschappers eigenlijk het idee vandaan dan zustersterren elkaar zo eenvoudig wegslingeren?

Een als een ochtendzon oprijzende gedachte gedachte bij deze slingerhypotheses is:

De ene groep wetenschappers zegt dat onze zon mogelijkerwijs een zuster had en de andere dat Sirius misschien een zuster had. Zouden ze allebei als zustersterren actueel om elkaar draaien? Dat zou veel wetenschappelijke raadsels verklaren!

Wat beweegt Pluto?

Daarnaast is er het bekende verschijnsel van de onregelmatigheden in de banen van Pluto, onze meest afgelegen dwergplaneet. Astronomen denken maar aan één oplossing, er moet nog een kosmisch hemellichaam in de buurt zijn, ter grootte van de planeet Neptunus, dat aantrekkingskracht uitoefent op Pluto.

Deze 9e, of soms ook 10e planeet genoemd, ook bekend als planeet X, is nog niet gevonden.

Voor dit raadsel zou kunnen worden onderzocht of de oorzaak gelegen is in het feit dat onze zon een dubbelster is met Sirius. Dit Sirius-systeem is groter dan Neptunus, maar verder weg, waardoor de uitgeoefende zwaartekrachtinvloed gelijk kan zijn als die van een buurplaneet. Sirius als zusterzon kan de onregelmatigheden in Pluto's baan verklaren.

Voyager en de vorm van het zonnestelsel

Dan is er nog een sterke indicatie dat ons zonnestelsel ellipsvormig is. Een ellips heeft twee brandpunten, wat in de kosmos betekent dat twee sterren om elkaar draaien.

De NASA heeft twee sondes het heelal in gestuurd, genaamd Voyager-1 en Voyager 2. Voyager 1 raakte het eerst buiten ons zonnestelsel, buiten de heliosfeer. Voyager-2 zou op een gegeven moment nog anderhalf miljard kilometer hebben moeten reizen om ook de buitenkant te bereiken, want men ging ervan uit dat ons zonnestelsel rond van vorm is, aangezien er maar één zon zou zijn.

Voyager 2 raakte veel eerder de buitenkant, anderhalf miljard kilometer te vroeg, wat eigenlijk betekent dat ons zonnestelsel sterk elliptisch of eivormig is, wat op zijn beurt duidt op de aanwezigheid van minimaal één extra zon in ons zonnestelsel.

Logischerwijs komt Sirius met zijn stabiele positie als kalender-ijkpunt daarvoor in aanmerking. In feite hebben de broers Voyagers 1 en 2 een sterke indicatie gegeven dat de zon en Sirius zusters zijn.

De zon achter de zon

Zo bekeken worden veel wetenschappelijke raadsels door onze hypothese verklaard. Ons zonnestelsel maakt deel uit van een driesterrenstelsel, het Sirius-systeem dat deel is van constellatie De Grote Hond. Wij zijn Siriusmensen, of zo je wilt, Grote Hondsster-mensen, Sothiërs, of Siriërs. Onze zon zouden we vanaf nu Sirius C kunnen noemen.

Dan krijgt onze zon eindelijk een naam, want tot nu toe is het een naamloze ster.

Sirius A (en B) is de zon achter onze zon, onze tweede zon, in ieder geval tijdens midzomer, aangezien hij dan in rechte lijn staat ten opzichte van de aarde en de zon.

De zon achter onze zon bestaat uit twee zonnen, Sirius B is een ster in ruste, een soort slapende zon, die als supernova weer kan opbloeien. Sirius C danst met een kosmische broeder en zuster in hemelse Drie-eenheid.

Onze zon wandelt aan de hemelbaan in trouw gezelschap van de Hondsster, die een slapende ster als metgezel geniet. Wat voor de kosmos geldt, geldt ook voor de microkosmos. Zo boven, zo beneden. Elk mens heeft in zichzelf een latente zon die weer gaat opbloeien en stralen als een hemelbloem, wanneer deze verlicht wordt door broeder en zuster.

Bronnen bij artikel over Sirius en de zon:

https://www.universetoday.com/18719/sun-constellation-1/
https://magneticnature.wordpress.com/2013/07/29/natural-science-and-the-four-quarters/
https://en.wikipedia.org/wiki/Sirius
https://www.universetoday.com/147514/the-sun-might-have-once-had-a-binary-companion-star/
https://humanoriginproject.com/sirius-mythology-two-sun-solar-system/
https://cosmosmagazine.com/space/astrophysics/did-the-sun-have-an-early-binary-companion/
https://www.abc.net.au/news/science/2016-06-15/what-is-an-ice-age-explainer/7185002
https://en.wikipedia.org/wiki/Ursa_Major_Moving_Group
https://humanoriginproject.com/two-suns-binary-star-model/