Tegenwoordig pleiten steeds meer onderzoekers om terug te gaan naar de basis, en om geneeskunde te bedrijven op basis van de plantaardige stoffen, in plaats van de dure, synthetische stoffen van de medicijnindustrie.
Het idee dat een wetenschap soms zijn visies radicaal veranderd, is afkomstig van filosoof Thomas Kuhn. Hij noemde het paradigma verschuiving. Hij zei Dat in zijn book The structure of Scientific Revolution, dat in 1962 uitkwam.
Het is een verschuiving van het denkraam waarbinnen de wetenschap werkt. Een denkraam is een verzameling van alle uitgangspunten in de wetenschap.
Zulk een verschuiving heeft soms plotseling plaats, en soms geleidelijk. In het geval van de Renaissance van de Geneesplanten, is het een tijdelijke verschuiving.
Dat konden biochemici zoals Robert Koch uit Duitsland en Louis Pasteur uit Frankrijk in de 19e eeuw voor het eerst doen.
Deze nieuwe biochemische ontdekkingen hebben tot ontwikkelingen geleid waarbij het eigendom van een geneeskrachtige stof wordt geclaimd.
De synthetisch nagemaakte stof wordt gepatenteerd. Door een patent heeft een fabrikant het alleenrecht om een stof te verkopen. Dit alleenrecht is de basis voor commercieel gewin.
Vanaf het allereerste begin dat wetenschappers een stof gingen isoleren en patenteren, bleek dat deze stof een scala aan nare bijwerkingen vertoont.
De eerste stof was salicylzuur dat werd gewonnen uit de Salix alba, de wilg. Van de bast van de wilg was nog nooit iemand ziek geworden en het werkt koortsverlagend en bloedverdunnend.
Maar van de synthetische salicylzuur werd iedereen misselijk en kreeg hoofdpijn. In plaats dat men dacht,
“We hebben de verkeerde weg ingeslagen, laten we hier maar weer mee stoppen”, bleef men vasthoudend op zoek gaan naar hoe een synthetische stof voor mensen acceptabel kan worden gemaakt.
Robert Koch en Louis Pasteur stonden trouwens beiden tegenover Antoine Béchamp. Lichtplant heeft daarover een artikel gepubliceerd in dit artikel: Ziektekiementheorie versus terreintheorieBéchamp zei dat ziekten niet worden veroorzaakt door ziektekiemen zoals virussen en bacteriën. Ze worden veroorzaakt door de omgeving. Dus als een persoon een verkeerde eetgewoonte, verkeerde leefomgeving of verkeerde levensstijl heeft, dan is het risico op ziekten groter.
In de wetenschap is aangetoond dat veel ziekten te maken hebben met levensstijl, stress of verkeerd milieu. Dat sluit aan bij de theorie van Béchamp, maar toch wordt er nog steeds gedacht dat virussen en bacteriën ziekteveroorzakers zijn.
Er zijn echter steeds meer wetenschappers die sterk twijfelen aan dit paradigma, met name omdat alle bekende bacteriën nuttig zijn in ons lichaam, en omdat virussen ook een nut hebben, en het er sterk op lijkt dat virussen een soort door het lichaam aangemaakte afvalstoffen zijn die nodig waren om een ziekte te bestrijden.
Uiteindelijk was er een biochemicus die van salicylzuur een acetylverbinding maakte.
Het bleek dat deze stof voor diverse bijwerkingen zorgt, maar die merk je niet gelijk, alleen later pas in de vorm van maagzweren, leverproblemen en nieraftakeling. De hoofdpijn, diarree en misselijkheid, de directe bijwerkingen zijn vanwege de acetylverbinding een zeldzamer en milder geworden, tenminste voor de meeste mensen.
Zo werd acetylsalicylzuur op de markt gebracht en verkocht onder de merknaam aspirine. De bijwerkingen werden er niet gelijk bij verteld, want dan zou niemand het kopen.
Het werd gevierd als het eerste synthetische medicijn, en de fabrikanten begrepen het: dit idee, deze nieuwe filosofie van het synthetiseren en patenteren, kan een enorme bron van inkomsten zijn. Voortaan hoeven mensen geen gratis geneesplanten die om het huis heen groeien te gebruiken. Aan mensen werd de filosofie meegeven dat synthetisch beter is.
Mensen kregen het verhaal voorgeschoteld dat de geneeskunde een belangrijke stap voorwaarts heeft gedaan, maar dat is slechts een claim, want als je wetenschappelijk zou moeten onderzoeken of dit een vooruitgang is, dan moet je eerst kijken naar alle gevolgen die de invoering van synthetische stoffen met zich meebrengen.
Daar is niet op gewacht. Het is gewoon ingevoerd en de filosofieën zijn middels de massamedia, die destijds vooral kranten besloeg, geïmplanteerd in de hoofden van de mensen.
Het was de tijd van vele uitvindingen zoals radio, telefonie, elektriciteit in alle huizen, auto's, het begin van massaproductie in fabrieken, en steeds sneller rijdende treinen.
Overigens zijn er veel uitvindingen van die tijd later weer teruggenomen, zoals auto's die rijden op water en elektrische auto's, die rond het jaar 1910 meer rondreden dan benzineauto's. Blijkbaar werd niet elke vooruitgang als blijvend beschouwd, en was de vooruitgang onderhevig aan trends.
De introductie van het geld verdienen in de gezondheidszorg maakte een nieuwe industrie mogelijk, de medicijnindustrie of farmaceutische industrie. De uitvoering, omarming en invoering van synthetica opende een nieuwe markt, de medicijnmarkt.
Als artsen genoegen nemen met een inkomen van de staat, aangevuld met een vrijwillige betaling van genezen patiënten, kunnen ze vrijuit mensen genezen, in plaats van mensen met dure middelen behandelen maar niet genezen, wat nu gebeurt.
Vrijuit in die zin dat ze de medicatie kunnen gebruiken die het meest adequaat en efficiënt is. Volgens een groeiende groep wetenschappers zijn medicinale voeding in combinatie met geneesplanten de beste behandelmethoden. Ook nutraceuticals hebben hierin een plek. Neutraceuticals zijn een geconcentreerde voedingssoort of geneesplant in pil – of capsulevorm. Al deze drie vormen,
kunnen allerlei medische eigenschappen bewerkstelligen zoals
Daarbij is het grote voordeel dat als er geen sprake is van een ziekte, het gehele lichaam versterkt wordt door deze drie categorieën producten, zodat ziekten nog beter voorkomen worden. Verder hebben deze producten nauwelijks bijwerkingen. Deze producten zijn natuurlijke medicijnen waarvan het moeilijk is om een ongezonde hoeveelheid van binnen te krijgen. Ze kunnen ziekten genezen en voorkomen, iets wat synthetische medicijnen niet kunnen. Synthetische medicijnen hebben twee reuzengrote nadelen, welke zijn:
Laten we deze woorden verduidelijken met woorden uit een wetenschappelijk onderzoek:
De niet eerder voorgekomen uitdagingen kwamen voort uit de stijgende kosten van R&D (onderzoek en ontwikkeling) in medicijnonderzoek, zorgen over de integriteit en transparantie van de medicijnindustrie en de strikte reguleringen opgelegd door de Voedsel- en Medicijn Autoriteit (in de V.S.A.) op het gebied van medicijnkeuring.”
De vermeende stap voorwaarts naar synthetisering van medicijnen blijkt na 130 jaar, in onze moderne tijd, een strukelblok. Eigenlijk blijkt het een reuzensprong achterwaarts te zijn geweest. Als de medicijnen goed hadden gewerkt en alleen voor kleine bijwerkingen hadden gezorgd, was het probleem minimaal en te overzien geweest.
Deze ontwikkeling is uitgebleven. De problemen zijn structureel; er is een verkeerde weg ingeslagen en steeds meer onderzoekers wijzen erop dat de goede manier, de weg van medicinale voeding, geneesplanten en nutraceuticals is.
Dat is het deel wat zelden medicatie gebruikt. Het lichaam is dan sterk genoeg om zichzelf te genezen, ondanks dat men een middel krijgt toegediend waaraan allerlei negatieve kanten kleven.
Mensen die al vaker medicatie hebben gebruikt, hebben veel meer last van de bijwerkingen. Dan gaan de nieren, lever en ingewanden sterk protesteren doordat de synthetica allerlei ziekten initieert.
Een concept dat vergeten is in het synthetische tijdperk, is dat ons lichaam zelf een genezend vermogen heeft. Ons immuunsysteem is in staat om vele bedreigingen van buitenaf teniet te doen. Wij zijn veerkrachtig en vallen niet zo snel om. Ons lichaam houdt zichzelf in balans door het principe van de homeostase, het veerkrachtige vermogen van elk mens om in balans te blijven, ook al zijn er allerlei factoren die de balans verstoren welke tot vermindering van de gezondheid kunnen leiden. Het zelfgenezend vermogen van de mens wordt versterkt door geneesplanten en verzwakt door synthetische medicijnen.
De synthetische stoffen hebben dusdanig veel werkingen dat ons lichaam groter risico loopt uit balans te raken.
Ons lichaam maakt zelf allerlei stoffen aan en zorgt dat het totale aantal stoffen in het lichaam in balans is met elkaar.
Door er één bepaalde stof in te stoppen wordt ons lichaam overgoten met een chemische stof die ervoor zorgt dat allerlei processen zoals hormoonprocessen, spijsverteringsprocessen en immuunsysteemprocessen anders gaan plaatsvinden, vaak met negatieve gevolgen.
Plantmedicijnen houden als het ware rekening met ons zelfgenezend vermogen.
Ons lichaam kiest uit een plant, waar honderden en soms duizenden stoffen in zitten, welke fytonutriënten het nodig heeft. Dat is ons lichaam gewend; om te kunnen kiezen uit een gevarieerd aanbod van fytocomponenten.
Het lichaam kan allerlei vitaminen en mineralen zelf aanmaken van fytocomponenten uit planten, medicinale voeding en nutraceuticals.
Door zelf stoffen aan te maken en stoffen waarvan er te veel zijn af te voeren, wordt de balans, de homeostase behouden, hersteld of verbeterd.
Deze ontdekking dat het lichaam zelf de benodigde voedingsstoffen aanmaakt, zelfs vitamine B12, is zeer belangrijk in dit verband. Want het lijkt er sterk op dat synthetische stoffen deze functie verminderen. Synthetische stoffen worden soms niet gemakkelijk geaccepteerd door het menselijk lichaam. Vandaar dat fabrikanten een synthetische stof voorzien van een verbinding die het lichaam op het verkeerde been zet zodat de stof wel wordt opgenomen in het bloed.
Deze functies kunnen zijn de homeostase, de hormoonhuishouding, de spijsvertering, het microbioom, het immuunsysteem, de nierfunctie, de leverfunctie en de hersenfunctie.
Nu is het wel zo dat deze derde pil een aantal bijwerkingen heeft, maar kom op, niet getreurd want, daar zijn weer andere pillen voor gemaakt.
Deze keten kan zo doorgaan, en vele mensen kunnen in hun omgeving zien dat sommige mensen 10 tot 20 verschillende medicijnen gebruiken.
Want nu krijgt de persoon te maken met een andere arts. De arts zegt dat hij flink gaat snijden in het medicijngebruik. Van de 20 medicijnen blijven er 5 over die men moet slikken. De arts zal vervolgens zeggen dat dit beter is voor de patiënt.
Dat komt door een gegeven dat maar moeilijk is te slikken door patiënten. Het is namelijk zo dat als een arts een medicijn voorschrijft aan een patiënt, hij of zij daarvoor betaald krijgt door de medicijnfabrikant. Met andere woorden: patiënten worden letterlijk behandeld als inkomstenbron, als melkkoeien.
Dat concept van marktwerking is onhoudbaar in de gezondheidszorg, als we de gezondheid van mensen op de eerste plaats stellen. Dat concept is prachtig voor de portemonnee van artsen, farmaceuten en aandeelhouders van medicijnproducenten.
Men zegt niet: het geeft een maagzweren, darmzweren, diarree, hoofdpijn, misselijkheid, een zieke lever en zieke nieren.
Dat zijn de ''bijwerkingen'' die je zelf moet lezen in de bijsluiter. Bijwerking is een verzonnen woord zonder connotatie naar een bestaand gegeven.
Er bestaan geen bijwerkingen. De stof acetylsalicylzuur heeft alleen maar werkingen.
De andere, voor de gezondheid negatieve werkingen, worden gedegradeerd en krijgen het label ''bijwerkingen''. Dat doet men om de filosofie in stand te houden dat een synthetische stof veel beter is dan een geneesplant.
Maar dat is het niet, elke aspirine zorgt voor maagproblemen, maar het is nu eenmaal zo dat de meeste mensen een gezond maagdarmstelsel hebben en dat de ingewanden de bijwerking kunnen opvangen en verdragen zonder direct te gaan ontsteken.
Als er waarachtige vooruitgang was geweest in de ontwikkeling van aspirine, dan had men na 130 jaar aspirinegebruik een aspirine uitgevonden zonder ''bijwerkingen'' of eigenlijk: met alleen positieve werkingen waar het lichaam iets aan heeft.
Dikwijls hebben plantmedicijnen positieve bijwerkingen, zoals de antioxidantfactor. Als er negatieve bijwerkingen zijn, dan zijn ze niet zo destructief voor de gezondheid als die van synthetica.
Dus wat is de ommekeer, de stille revolutie in de wetenschap van vandaag? Die is: er is hernieuwde belangstelling voor geneesplanten. Wetenschappers van vooral ontwikkelingslanden in Azië, Afrika en Zuid-Amerika en Arabische landen onderzoeken massaal de geneeskracht van planten, maar dit keer niet om er een stof uit te isoleren, synthetiseren en patenteren. Nee! Men doet dit om de geneesplant te promoten.
Dat is wat de mensheid wil, geneesplanten gebruiken. De gezondheidszorg zou moeten doen wat mensen willen, namelijk de allerbeste medicatie geven, en dat zijn geneesplanten, medicinale voeding en nutraceuticals.
De Europese en Noord-Amerikaanse filosofie dat synthetische medicijnen beter zijn, wordt verworpen door nieuw opgestane wetenschappers. Deze filosofie wordt alleen nog in deze twee werelddelen, en Australië verkondigd, maar ook daar zijn er steeds meer mensen die tot het inzicht komen dat genezen met planten een stuk effectiever, goedkoper en veiliger is.
Keer op keer blijkt dat bacteriën heel snel de werking van een nieuw antibioticum kunnen omzeilen. De DNA-informatie van een bacterie wordt veranderd, waardoor de hele kolonie resistent wordt.
Deze resistentie wordt genetisch overgedragen aan andere bacteriën en zelfs andere bacteriesoorten. Daarom zijn sommige bacteriesoorten resistent tegen een groot aantal antibiotica, en vaak ook tegen de nieuwe antibiotica.
Hooguit een klein onderdeel van de molecuulstructuur van het antibioticum wordt veranderd, waarna het opnieuw gepatenteerd kan worden. Voor bacteriën is het vervolgens een koud kunstje om resistent te worden tegen dit nieuwe middel op de markt.
Het probleem wordt verergerd doordat resistente bacteriën de antibiotica als voeding gebruiken. De bacteriekolonie groeit juist van antibiotica. Dus ze werken niet meer anti. Antibiotica zijn tegenwoordig pro-pathogene-biotica. Ze stimuleren groei van ziektekiemen.
Deze bacterie komt alleen voor in ziekenhuizen, voornamelijk omdat daar de vloer wordt schoongemaakt met antibiotica.
Deze overvloedige aanwezigheid van antibiotica in het ziekenhuis zorgt er dus juist voor dat MRSA-bacteriën welig kunnen tieren. Via de kleding van artsen en verpleegsters worden ze naar de bedden van patiënten gebracht.
Medisch personeel infecteert mensen met MRSA, niemand anders
Als de medische praktijk dodelijke ziekten veroorzaakt, waardoor soms ziekenhuizen moeten sluiten, dan is het slecht gesteld met deze vorm van gezondheidszorg.