MRSA staat voor Methillicine Resistente Staphyloccocus Aureus. Methillicine is een soort antibiotica. Deze doodt normaal gesproken bacteriën. Maar als deze antibiotica veelvuldig is ingezet, kan het de Staphyloccocus Aureus bacterie niet meer doden. Hoe dan? Hoe komt dat precies? De staphylococcus is net zoals andere bacteriën een zeer flexibel wezentje. Het kan namelijk muteren. Deze mutatie doet het uit zelfbehoud. Wanneer de mens met antibiotica de staphyloccocus aanvalt, muteren de bacteriën die deze aanval overleven.
De MRSA bacterie heet dan ook wel de ziekenhuisbacterie, maar komt helaas iet alleen in ziekenhuizen voor. In de bio-industrie waar te veel antibiotica wordt gebruikt, zoals in Nederland, kan ook een MRSA-besmetting worden opgelopen.
Zelfs omwonenden kunnen besmet raken met deze dodelijke bacterie.
MRSA-bacteriën zijn een iets minder grote bedreiging dan voor 2010 maar toch sterven er nog mensen aan. Onderzoekers noemen het een bedreiging voor de gezondheid.
Verpleegsters hebben vaker last van een MRSA besmetting dan artsen, wat komt doordat verpleegsters en broeders meer fysiek contact hebben met patiënten, zo melden onderzoekers. De MRSA bacterie zit vaak op de kleding van medisch personeel. Wanneer een persoon last heeft van acne, is dat een extra risicovergrotende factor voor het oplopen van een MRSA besmetting.
Patiënten lopen extra risico op een MRSA besmetting omdat de bacterie het goed doet bij operatiewonden, en het immuunsysteem van mensen vaak al iets verminderd is door een andere ziekte of operatieve ingreep.
Handen wassen en schone kleren voor het personeel zijn belangrijke maatregelen om een MRSA-besmetting en epidemie in een ziekenhuis te voorkomen. Verplegend personeel dat is besmet met MRSA wordt tegenwoordig een dekolonisatie pil gegeven, een soort extra sterke antibiotica die tegen de MRSA werkt, wat echter wel weer het risico met zich meebrengt dat de MRSA bacterie ook hiertegen bestand gaat worden.
Een MRSA-besmetting vindt relatief vaak plaats op de afdeling neonatologie, de afdeling waar kinderen worden geboren.
Zowel de moeders als de baby’s kunnen dan besmet worden. Een extra risico vormt het medisch personeel als ze een kind vasthouden, want dan komt het kind in aanraking met de kleding van de verpleegster waar de bacterie in de meeste gevallen op zit.
Daarom mogen verpleegsters in sommige landen geen pasgeborenen meer vasthouden.
Bacteriën kunnen binnen een half uur zichzelf delen met behoud van de resistente eigenschappen die de eerste generatie bacteriën opdeed.
Daarom kan er snel een stam antibioticaresistente bacteriën ontstaan.
Hierna is de ellende nog niet afgelopen. De resistentie van een bacterie kan overslaan op alle andere bacteriën die zich in het lichaam bevinden! In populaire termen heet dat: resistentie is besmettelijk. Bovendien kan één enkele bacterie resistentie opdoen voor tientallen soorten antibiotica.
In de praktijk zie je vaak dat als een bacterie resistent is voor een antibioticum, deze microbe ook resistent blijkt tegen een rits aan andere soorten antibiotica.
In Engelstalige landen wordt deze bacterie die resistent is geworden tegen antibiotica vaak Superstaph genoemd. In 1986 schrokken deskundigen zich een hoedje toen bleek dat superstaph in minimaal 32 Londense ziekenhuizen voortwoekerde.
Vele mensen gingen aan een infectie met deze bacterie dood. Bacteriën worden normaal gesproken overgedragen door artsen en verpleegsters. Hoe gaat dat in zijn werk? Heel eenvoudig: men loopt van een ziekenhuiszaal naar een operatiekamer en verspreidt superstaph via de kleding maar ook via de handen en het gezicht. Superstaph houdt vooral van de neus.
Dus als een dokter eerst aan zijn neus zit en daarna aan jou als patiënt, kan het zijn dat je besmet wordt met een potentieel dodelijke ziekte..
De grootste angst voor een ziekenhuisdirectie is een MRSA-besmetting. Voor deze besmetting bestaat geen medische behandeling, aangezien het wordt veroorzaakt door een bacterie die zich voedt met antibiotica, wat in ziekenhuizen als schoonmaakmiddel wordt gebruikt.
Als superstaph in je neus zit, is het niet schadelijk. Maar door niezen hoesten en aan je neus krabben kan de bacterie zich verspreiden in open wonden en daar is het wel schadelijk.
Superstaph kan verschillende ziekten veroorzaken: steenpuisten, ettergezwellen, bindvliesontsteking, syndroom van Lyell (een ziekte waarbij de huid in lossen vellen gaat hangen), bloedvergiftiging, interne abcessen, longontsteking, hartvliesontsteking, hersenvliesontsteking en beenmergontsteking.
Vooral de laatste ziekten in deze opsomming zijn potentieel dodelijk.
Verder kan het een shocktoestand van het bloed veroorzaken. Ook tamponziekte is een gevreesde ziekte die uiteraard alleen bij vrouwen voortkomt. Als je eerst met je handen aan je neus hebt gezeten en daarna een tampon inbrengt, kan superstaph een ontsteking in de vagina veroorzaken, waaraan al vele vrouwen zijn overleden.
Superbacteriën zijn door mensen gekweekt, zij het onbedoeld. De gewone bacteriesoorten hebben goede functies voor de mens. In onze darmflora of microbioom zitten maar liefst ruim 2000 bacteriesoorten die allemaal nuttig zijn.
Als sommige van deze bacteriën echter op de verkeerde plaats in het lichaam terecht komen, ontstaat er een ontsteking.
Nu komt de crux. Ontstekingen worden standaard met antibiotica tegen gegaan. Dat gaat in eerste instantie succesvol.
Maar antibiotica heeft allerlei bijwerkingen. Wanneer je lichaam twee antibioticakuren in korte tijd hebt moeten ondergaan, is er bijzonder grote kans dat de darmflora dermate verstoord is dat er een andere schimmel of bacterie in overtal komt waardoor het lichaam reageert met een infectie om de overvloedige aanwezigheid van deze bacterie terug te dringen.
Artsen zien vaak, bij gebrek aan betere medicatie, de infectie wederom als aanleiding om de patiënt antibiotica te geven. Vervolgens is er een gerede kans dat er in de toekomst weer een infectie wordt opgelopen, want je raadt het al: de schimmel- en bacterie-infecties zijn een langetermijngevolg van antibiotica.
Antibiotica maakt namelijk niet alleen de bacteriën dood die voor een infectie zorgen, maar ook de bacteriën die bijdragen aan het afweermechanisme.
Nadat de MRSA-bacterie was ontdekt, ontdekte men nog veel meer bacteriën die resistent zijn tegen antibiotica.
Sommige bacteriën zijn inmiddels resistent tegen vrijwel alle soorten antibiotica, behalve tegen enkele soorten die zelden worden gebruikt aangezien ze zeer ernstige kortetermijnbijwerkingen hebben.
In Engeland zijn in de jaren 80 op een gegeven moment tientallen mensen overleden aan een MRSA-bacterie, die men vervolgens omdoopten tot EMRSA-bacterie, waarbij de E voor Epidemisch staat.
Een MRSA-bacterie wordt in Nederland ook wel de ziekenhuisbacterie genoemd, omdat hij in ziekenhuizen epidemieën veroorzaakt, maar buiten het ziekenhuis niet kan overleven. (bron: RIVM).
Eigenlijk is de MRSA-bacterie het gevolg van consequent foutief medisch handelen en nieuwe inzichten niet toepassen. Als medici alleen antibiotica gaan gebruiken als middel bij dodelijke ziekten is het snel afgelopen met de MRSA-bacterie.
Antibiotica wordt momenteel als schoonmaakmiddel is ziekenhuizen gebruikt, en het wordt ook bij relatief onschuldige ziekten ingezet die ook met andere middelen dan antibiotica kunnen worden genezen.
Superbacteriën zorgen jaarlijks voor tientallen slachtoffers in ziekenhuizen, ook in Nederland. Deskundigen adviseren om de patiënten zo kort mogelijk in het ziekenhuis te laten liggen aangezien dan de kans dat je een MRSA-besmetting oploopt veel kleiner is.
Stel je komt voor een beenbreuk in een ziekenhuis. Er moeten wonden worden gemaakt om je been te herstellen. Je maakt door deze operatiewond vervolgens dagelijks kans op een besmetting met MRSA.
Thuis bestaat deze bacterie helemaal niet; het komt alleen in het ziekenhuis voor! In het ziekenhuis wordt immers vaak antibiotica gebruikt en daar is de MRSA-bacterie ongevoelig voor. Sterker nog: het voedt zich met antibiotica waardoor het ziekenhuis, waar men vaak vloeren met antibiotica sprayt, een grote bron van de MRSA-bacterie is.
Waar artsen, microbiologen en gezondheidszorgautoriteten erg bang voor zijn, is dat er massaal superbacteriën zoals MRSA en EMRSA ontstaan.
Superbacteriën zijn resistent tegen vrijwel alle soorten antibiotica. Het is zelfs zo dat de meeste experts op dit gebied verwachten dat er een tijd komen gaat dat alle antibiotica waardeloos wordt. Dat zal leiden tot miljoenen, misschien wel miljarden doden.
Antibiotica wordt namelijk momenteel verreweg het meest gebruikt om ziekten in toom te houden, ondanks de vele bijwerkingen en gevaren die dit middel oplevert.
Wanneer antibiotica onbruikbaar wordt, wordt het des te belangrijker om je goed te voeden met fruit en groente teneinde de levenskracht of het immuunsysteem van het lichaam te vergroten. Natuurlijke antibiotica zoals knoflook, uien en honing, kunnen ook als medicijn dienen en daar zijn nog nooit bacteriën resistent tegen geworden.
Verder is het belangrijk om onderzoeken over macrofagen versneld op te pakken. Macrofagen zijn cellen van het lichaam die immuuncellen voorzien over de juiste gereedschap om een bacterie, virus of parasiet te bestrijden.
De wetenschap over macrofagen is momenteel het verst gevorderd in Rusland. Macrofagen kunnen naar alle waarschijnlijkheid de rol van antibiotica geheel vervangen. Echter, omdat macrofagen een Russische vorm van medische behandeling is, wordt dit om politieke redenen niet toegepast in het westen.
Daarom gaan sommige mensen speciaal naar Rusland of een ander land waar ze wel een therapie met behulp van macrofagen toejuichen.
Sommige ziekten kunnen niet met westerse methode worden genezen, maar we met de door Russische wetenschappers ontwikkelde medische behandeling.