Latijnse naam: Harpagophytum procumbens
Windhoek is de hoofdstad van Namibië alwaar de duivelsklauw gevonden wordt, net als in de omringende landen Zuid-Afrika, Botswana en Angola. De duivelsklauw is een woestijnplant. Met zijn lange wortels gaat hij diep onder de grond op zoek naar water en voedingsstoffen.
De plant lijkt op een klauw, maar ook op een spin. In het Engels wordt hij ook wel veldspider genoemd, een samentrekking van een Nederlands en een Engels woord.
De Nederlandse naam is Duivelsklauw, duivelsklit, en harpijboom. De lokale naam is Wortel van de Windhoek. Men spreekt drie talen in de Kalahari waaronder Afrikaans, een zustertaal van het Nederlands.
De donkergekleurde bewoners van Afrika spreken vaak Afrikaans met elkaar, het is een lingua franca, want iedere regio in zuidelijk Afrika heeft zijn eigen taal.
Wij Nederlanders kunnen Afrikaans ook enigszins verstaan. Engels, en in Namibië Duits, worden vooral door blanke mensen gesproken.
Duivelsklauw groeit in de vorm van een spin op de zanderige woestijngronden van de Kalahariwoestuin in Zuidelijk Afrika.
Hij heeft een hoofdwortel en bijwortels, en het zijn de bijwortels die om medicinale redenen worden gebruikt, omdat daar meer medicinale stoffen in zitten.
Ze moeten minstens 12 jaar oud zijn om veel geneesstoffen te bevatten.
De Harpagophytum zeheri is een plant met zelfde werking, die wordt soms door elkaar gebruikt met duivelsklauw.
De lokale bevolking van de Kalahari heeft de wortels al eeuwenlang opgegraven om het poeder te gebruiken om bittere dranken te maken die pijnstillend werken.
Het wordt traditioneel onder andere gebruikt bij menstruatiepijn, zenuwpijn, reumatische pijn, hoofdpijn, geboorteweeën en naweeën.
Verder is het traditioneel een koortsmiddel en een middel om de spijsvertering te stimuleren. Het werkt tegen leverziekten, galproblemen en verminderde werking van de pancreas of alvleesklier.
Uitwendig wordt het als volksmedicijn ingezet tegen zweren en huidwonden.
De meest belangrijke medicinale eigenschappen van duivelsklauw zijn de pijnstillende, ontstekingsremmende en diuretische werking.
In Duitsland begon men in de jaren 50 van de 20e eeuw de plant het eerst te onderzoeken. Daar zag men dat het belangrijke eigenschappen tegen reumatische aandoeningen zoals jicht, artritis en artrose heeft.
Verder is het vochtafdrijvend en bloedzuiverend. Deze werkingen gaan hand in hand want de vochtafdrijvende werking wordt verkregen doordat de nieren beter gaan werken.
De nieren zuiveren ons bloed en voeren gifstoffen, ontstekingsveroorzakers af.
Deze gifstoffen worden samen met vocht afgevoerd, waardoor de bloedzuiverende werking en vochtafdrijvende werking ontstaat.
Duivelsklauw zorgt ervoor dat er meer urinezuur wordt afgevoerd, en een overvloed aan urinezuur is juist een oorzaak van reumapijnen. Zo neemt deze Afrikaanse woestijnbewoner de oorzaak van artrose en andere reumaziekten weg.
In de fytotherapie, de wetenschappelijke onderbouwde plantengeneeskunde, wordt duivelsklauw als medicijn gebruikt. Naast de fytotherapie wordt het ook gebruikt in de natuurgeneeskunde. Als fytotherapeutisch medicijn kan duivelsklauw worden voorgeschreven bij de behandeling van de volgende ziekten:
Harpagophytum blijkt acute pijn te kunnen bestrijden en lang is verondersteld dat de ontstekingsremmende werking hier de oorzaak van is.
Echter, dit kan niet alleen met het ontstekingsremmende effect te maken hebben want een afname in ontstekingen leidt pas na enkele dagen tot vermindering van ontstekingspijn. Er is op zijn minst één ander mechanisme aan het werk.
Het lijkt er sterk op dat duivelsklauw over stoffen beschikt die zenuwen triggeren om minder pijnprikkels door te geven.
Het werkt rustgevend op de zenuwen die pijnprikkels doorgeven.
Neuropathische pijnen worden erdoor verminderd, zo wijzen de eerste onderzoeken uit.
Wanneer proefdieren 3 weken lang een duivelsklauwextract is gegeven, hebben ze minder pijn (in het onderzoek geen ontstekingspijn) dan proefdieren die dit extract niet krijgen, zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Iridoöiden zoals harpagoside, harpagide, procumbide procumboside zijn de meest belangrijke medicinale stof in Harpagophytum.
Daarnaast bevat het pentacyclische triterpenen, fenolglycosiden, koffiezuren, fytosterolen, monosacchariden en glucokinine. Verder zitten er veel mineralen in Harpagophytum procumbens.
Harpagophytum procumbens kent een lage toxiciteit en kan langdurig ingenomen worden.
Laatste update
5-12-2023
Kies hieronder waarover je vandaag wilt lezen
Rudolf Steiner: "Wetenschap wordt spiritueler en spiritualiteit wetenschappelijker."
Voeding en spiritualiteit zijn vormen van licht
De inhoud die hier wordt weergegeven kan niet worden weergegeven vanwege de huidige cookie-instellingen.
Deze website kan inhoud of functies aanbieden die door derden op eigen verantwoordelijkheid wordt geleverd. Deze derden kunnen hun eigen cookies plaatsen, bijvoorbeeld om de activiteit van de gebruiker te volgen of om hun aanbiedingen te personaliseren en te optimaliseren.
Deze website maakt gebruik van cookies om bezoekers een optimale gebruikerservaring te bieden. Bepaalde inhoud van derden wordt alleen weergegeven als "Inhoud van derden" is ingeschakeld.