Een manier om een puur en gezuiverd lichaam te behouden is het net iets minder eten dan dat je hongergevoel zegt. Veel mensen scheppen vaak na een maaltijd nog een bord op. Nu is iedereen wel anders, en heeft iedereen een ander dieet wat het beste bij hem past, maar in vele gevallen eten mensen gewoon te veel, en dat kan al zijn omdat het lekker is.
Ook kan er een soort lichte sociale druk zijn om aan de kok of kokkin te tonen dat je het echt lekker vindt door nog meer op te scheppen. Echter, wat voor ons lichaam beter is, is om de laatste 2 a drie happen te laten liggen. We houden dan een beetje honger over.
Honger overhouden betekent niet dat we maar een halve maaltijd eten, of onszelf tekort doen, en te weinig eten. Het zijn immers maar een paar happen die we niet eten. Vaak eten we door tot ons hongergevoel verzadigd is, maar als we dat eens niet doen, en de laatste happen laten staan, dan zien we vaak dat na een paar minuten het honger gevoel toch verdwenen is, en we gewoon een vol gevoel hebben. Het verzadigingshormoon leptine wordt dan reeds aangemaakt, maar we merken dat met enige vertraging.
Dat komt onder andere doordat na het nemen van de laatste happen ons spijsverteringsproces gewoon doorgaat. In onze mond wordt nog steeds speeksel aangemaakt, waar enzymen in zitten, die naar de maag worden vervoerd, om ons eten om te zetten in voor het lichaam bruikbare stoffen.
Pas wanneer het lichaam ziet dat er voldoende bruikbare stoffen in het lichaam zijn, stopt het hongergevoel, en dat kan dus ook een korte tijd na de maaltijd zijn.
Je kunt het ook zo zien dat we als mensen vaak ons hongergevoel verkeerd interpreteren. We hebben veel meer vocht dan voeding nodig, en daar vraagt onze maag soms om. We kunnen geen paar uur zonder water, maar wel dagenlang zonder voeding als het erop aan komt.
Ons lichaam heeft om voedsel om te zetten veel vochtige substanties nodig, en veel enzymen. Wanneer we te weinig vocht in ons lichaam hebben, kan het lichaam reageren door een knorrende maag, dat wij interpreteren als hongergevoel, maar het is in feite dorst. Dat kun je gemakkelijk controleren door een knorrende maag wat water, warm water of kruidenthee te geven.
Als hierdoor na 2 minuten de honger is verdwenen, dan weet je dat het lichaam vroeg om vocht in plaats van voeding. De verwarring van mensen dat een licht rammelende maag alleen een roep om vulling is leidt ertoe dat veel mensen lijden aan overgewicht, doordat ze steeds weer snacks, snoep of koekjes eten, maar dat sport producten zijn totaal overbodig voor mensen. Hoewel, sociaal gezien is het soms lekker en leuk om een koekje te eten, maar ons lichaam heeft er verder niets aan.
Voedsel is het beste medicijn, en het beste medicijn is voedsel. Deze zin is helemaal waar, maar het is een moderne tekst. Dat is een zin die voor het eerst populair werd 100 jaar geleden. Deze zin is niet geschreven door Hippocrates, maar door een onbekende.
De redactie van lichtplant heeft alle teksten van Hippocrates gelezen, en er staat nergens dat voedsel een medicijn is. Hij schreef wel "
Ik zal dieet- en leefstijlmaatregelen toepassen om de zieken naar mijn beste vermogen en oordeel te helpen; Ik zal ze beschermen tegen kwaad en onrecht.”
Hippocrates heeft niet gezegd noch geschreven dat voeding een medicijn is. Hij zei juist dat tijdens een ziekte je niet moet eten. Wel zag Hippocrates dat sommige mensen ziek werden van kaas, net zoals in onze tijd. Maar, schreef Hippocrates, dan met je kaas met kruiden eten. Daarom zaten er vroeger allerlei kruiden in kaas zoals brandnetel mosterd, kleefkruid, wortel, en komijn. Dus voedsel is zeker een preventief middel.
Als je net iets minder wilt eten, maar je wilt ook geen hongergevoel hebben, dan is het essentieel om supergezond te eten. Eet dan vele groenten en voedingsstofrijke producten als havermout.
Ook is het goed om voor elke maaltijd een glaasje water te drinken. Dan zit je sneller vol.
Verder is het goed om te weten dat champignons, oesterzwammen, shii-take en andere paddenstoelen je sneller vol doen laten zitten dan andere groenten.
Overigens spreekt de wetenschap van vandaag wel van het begrip medicinale voeding. Dat gaat dan op een hele andere manier. Je kunt bijvoorbeeld artritis klachten wegnemen of verlichten door elke ochtend een gram kaneel in je havermout of muesli te doen. Naar zulke zaken doen wetenschappers onderzoek.
Het is ook erg logisch dat ons voedsel een medicijn is, want veel van ons voedsel bestaat uit geneeskrachtige planten.
Behalve fabrieksvoedsel dan, want daar zitten synthetische stoffen in die ons doen overeten, en die ons verslaafd maken aan hun voedsel.
Het is commercieel gezien beter om veel te eten en veel vulling te kopen. Industriële voedselmarketeers zullen er niet snel voor pleiten om honger over te houden.
Naast dorst is een andere functie van het rammelen van de maag is een roep om voedingsstoffen. Wanneer het lichaam ziet dat er te weinig voedingsstoffen zijn, dan vraagt het om meer, en dat is natuurlijk logisch.
Maar daar schuilt in onze tijd een groot gevaar, want de meeste producten uit de supermarkt zijn helemaal geen voeding maar vulling.
En in dat geval zal ons maagrammelen niet stoppen, want we luisteren niet goed! We denken dat er een koekje, een melkchocoladereep, een dropsleutel, een taartje, een plakje cake, in moet, maar dat zijn slechts vulmiddelen.
Onze maag stopt dan pas met rammelen als onze magen te vol zijn, ofwel oververzadigd, en dat leidt uiteindelijk ertoe dat we heel veel voor het lichaam lastige producten moeten verwerken, die in feite allemaal toxinen zijn. Ons lichaam raakt hierdoor uit balans en we worden ziek.
Een gevoel van trek hebben is een manier va ons lichaam om te zeggen dat het vocht en voedingsstoffen wil. Vulling wil het echter niet.
Het rammelen en knorren van de maag komt extra vaak voor bij mensen die de hele dag door suikerproducten eten, ofwel snoepen.
Dan is het maagrammelen een schreeuw om voedingsstoffen, en als we het maar blijven vullen, dan houden we een knorrig gevoel eraan over.
De hersenen raken even blij van de suikerkick, maar al snel moet het lichaam constateren dat er alweer geen nutriënten het lichaam zijn binnengekomen. Vandaar dat een simpele groentesoep of romige champignonsoep ons dan meer kan vullen, want het voedt, in tegenstelling tot koekjes, cakes en taarten.
In dit verband is het belangrijk om te weten dat wanneer we witte suiker eten, we niet de mineralen innemen die nodig zijn om suiker te verteren.
Daarom is bijvoorbeeld ruwe palmsuiker en suikerrietsap niet ongezond, omdat hierin al de mineralen, flavonoïden en fenolzuren nog wel inzitten. Deze voedingsstoffen hebben we nodig om suikers goed te verteren. Zonder deze stoffen wordt een suikermolecuul niet toegelaten tot een cel, wat leidt tot verhoogde bloedsuikerspiegel.
Ruwe palmsuiker kan je bij iedere Indonesische toko kopen. Dat eten de meeste mensen zelden, aangezien witte suiker elk jaar weer in grote hoeveelheden wordt verkocht.
De mineralen die nodig zijn om witte suiker te verteren haalt het lichaam uit andere voeding, maar als we slechts vulling eten wordt dat een lastig verhaal, en zal het lichaam uiteindelijk mineralen uit het lichaam onttrekken om de suiker te verteren.
In het bloed zitten wat extra mineralen opgeslagen, maar als deze te veel worden gebruikt, kan dat leiden tot bloedarmoede, en in extreme gevallen tot bloedvergiftiging.
Vaak worden mineralen uit de botten onttrokken, maar ook uit de hersenen.
Wat de hersenen betreft kunnen we zien dat mensen met suikerziekte, wat hoofdzakelijk komt door het eten van witte suiker en producten waar dit in zit, en het zit in de meeste supermarktproducten, een verhoogd risico hebben op het oplopen van alzheimer en Parkinson.
Dat weet men al tientallen jaren, maar in het begin van de 21e eeuw zijn wetenschappers steeds vaker geneigd om alzheimer hersendiabetes te noemen. Alzheimer wordt tegenwoordig ook diabetes type 3 genoemd, en de kans is zeer groot dat dit alleen maar komt omdat stoffen in de hersenen worden onttrokken om de overdaad aan suikerhoudende producten die we dagelijks eten te kunnen verteren.
Uiteraard wordt een teveel aan suiker ook omgezet in glycogeen, levervet, en dat leidt uiteindelijk tot obesitas. Ook ziekten als leververvetting en obesitas hebben een verhoogd risico op Alzheimer.
Dus vele ziekten staan met elkaar in verband, zo blijkt bij nadere bestudering, en dat is een heel ander idee dan de redenen die veel artsen en wetenschappers in de 20e eeuw noemden voor het ontstaan van dergelijke ziekten zoals, het is toeval, het zit in de genen of een hele frappante onware redenering als ''u bent ziek omdat u langer leeft.''
Mensen kunnen ruim 100 jaar worden zonder al te veel ziekten te krijgen, daar zijn genoeg voorbeelden van.
Sommige mensen hebben natuurlijk een sterkere constitutie, maar als we ons lichaam zwakker hebben gemaakt door jaarlijks er tientallen kilo's suiker in te stoppen, dan moeten we niet verbaasd zijn dat we allerlei ziekten over ons afroepen.
Het is belangrijk om in te zien dat vrijwel alle ziekten genezen kunnen worden, als zijn sommige ziekten die al bij de geboorte zijn begonnen wel erg moeilijk of onmogelijk om te genezen.
Maar andere ziekten hadden of voorkomen kunnen worden, of kunnen nog steeds omgekeerd worden en genezen, ook al geloven mensen dat niet, en wordt het vaak niet eens geprobeerd.
Natuurlijk kunnen sommige ziekten te ver gevorderd zijn, en heeft het lichaam zich al ingesteld op de aankomende dood. Verder kunnen menselijke lichamen al aan het degenereren zijn in ons leven, door allerlei factoren, en is een genezing dan vrijwel onmogelijk.
Het zal een enorme vooruitgang in de medische wetenschap zijn als we deze degeneratieve ziekten kunnen omkeren en genezen, want ook dementie, hart- en vaatziekten, diabetes en allerlei andere problemen waarvan nu nog gezegd wordt dat ze steeds verder degenereren, zijn in de toekomst te voorkomen en te genezen, maar om dit idee in te zien, moet de hele mensheid nog een paar stappen verder ontwikkeld zijn.
Mensen vragen nu vaak aan medische autoriteiten wat ze moeten doen, maar ze moeten weer het heft in eigen hand nemen, zelf autoriteit ontwikkelen, om kleine aandoeningen en symptomen te lezen als waarschuwingen voor grotere ziekten.
Want de meeste mensen zijn het er al wel over eens dat kleine aandoeningen weer genezen kunnen worden.
Een kleine aandoening ontstaat soms door een verkeerd, vaak synthetisch voedingsmiddel. As iemand uitslag krijgt van een bepaalde synthetische vitamine, dan is het niet zo moeilijk deze ziekte op te lossen.
Ook als mensen last hebben van bijwerkingen van medicijnen, dan is deze aandoening, de ziekte waarvan de bijwerking als oorzaak aangewezen kan worden, relatief makkelijk te genezen.
Het wordt moeilijker als een ziekte ontstaat door een conflict, bijvoorbeeld een borstkanker dat ontstaat doordat een moeder een conflict heeft gehad met haar zoon of dochter.
Dat soort waarheden zijn op dit moment voor velen wat lastiger om in te zien, maar ook deze wijsheid zal ontwikkeld worden en worden geïntegreerd in de wetenschappelijke kennis.
We kunnen het zo zien, dat een conflict net zoiets is als een bijwerking, want wat is een bijwerking anders dan een conflict op moleculair niveau?
Een vriendschap is als een geneesmiddel, maar een conflict of ruzie is de bijwerking. Conflicten zijn disharmonische gebeurtenissen op het sociale vlak, en medische bijwerkingen disharmonische gebeurtenissen op het moleculaire vlak.
Maar als een conflict niet wordt opgelost of losgelaten, dan kan een conflict weerslag hebben op het stoffelijk lichaam, in de vorm van een ziekte.
Verder lezen:
Artikel 36 Voedsel eten uit gebieden waar je woont