Voedsel en spiritualiteit
Richt je op de bron van Licht
 

Ziekte en spiritualiteit gaan niet goed samen

Je kunt niet en spiritueel zijn, en ziek zijn. Een ziekte is een disharmonie in het lichaam, en dat moet eerst opgelost worden, in balans komen, voordat je je op spiritualiteit kunt richten. In essentie is het zo dat we niet én ziek kunnen zijn én een spiritueel leven kunnen leiden.

Soms is een ziekte nodig om negatief karma op te lossen, of om de gevolgen van een psychisch conflict te neutraliseren. Dan ka een ziekte nut hebben, uiteindelijk ook voor het spirituele doel va het leven. 


De waarheid zit in de taal verborgen

Een ziekte moet gezien worden als een vermaning, een les, of een opdracht om onszelf te genezen, in de zin van het Engelse healing, het Nederlandse helen, of het Duitstalige heilen. In de taal zit een waarheid opgesloten, aangezien in vroegere tijden men de woorden niet ''toevallig'' koos, maar semantische waarheden afstemden op de woorden die erbij horen.

Daarom is etymologisch gezien de woorden ''helen'' en ''heilig'' met elkaar verbonden. Helen betekent ook ''verbinden'' en dat heeft ook te maken met hetzelfde, want we moeten ons verbinden met het latente goddelijke aspect in ons, met onze goddelijke vonk, en vanuit daar kan een spiritueel leven, een geestelijk leven oprijzen, dus niet een aards materieel leven.

Verder heeft zelfs het woord heler, en het werkwoord helen in de zin van gestolen waar verkopen hiermee te maken. 

Want helen was eigenlijk iets verborgen houden, en de kennis van ons potentiële goddelijke zelf was lang iets occults, iets verborgens, omdat een aardse macht als de kerk dat als een bedreiging zag voor het uitoefenen van hun macht over de mens.


Ziekte zorgt dat mens enkel met herstel bezig is

Elke lichamelijke ziekte zorgt ervoor dat ons heel microkosmisch stelsel zich erop richt om te genezen. In die tijd kan er niet worden gewerkt aan de bouw van een nieuw vehikel voor de ziel. Dat is wat wordt bedoeld met ziekte en spiritualiteit gaan niet goed samen.

We kunnen het ook zo zien, dat we nu maar een half mens zijn. We zijn niet heel, en dienen onszelf heel te maken.

Een ander woord voor ziek is ''naargeestig''. We moeten ons dan weer blijgeestig maken, want met een blij gemoed kunnen we wel spiritueel ontwikkelen.

  • 640px-Cruikshank_-_The_Head_Ache
  • 640px-Egyptian_plague_of_boils_in_the_Toggenburg_Bible_(black_and_white)
  • 640px-Mental_Illness_Icon_1
  • 640px-Peste_à_Rome_(Delaunay)
  • Michael_Ancher,_Den_syge_pige,_1882,_KMS4002,_Statens_Museum_for_Kunst
  • Conjunctivitis_disease


De mens kan zichzelf heiligen

Eveneens staan de woorden Heiland en heil hiermee in verband, want het heilige land, het heiland, dat niet op deze aarde is, want het Koninkrijk Gods is niet van vlees en bloed, en is de plaats waar onze ziel naar terug gevoerd wordt, door hen die de goddelijke vonk tot Gouden Leidraad hebben gesponnen, teneinde dat de ziel een Wagenmenner wordt, een Voerman van zijn nieuwe Transportmiddel in het Hogere Levensveld.

We hebben als spirituele mens de opdracht om onszelf heel te maken, of heilig te maken, want dat heeft op het hogere vlak dezelfde betekenis, zoals deze semantische waarden ook in de woorden zelf besloten liggen.

Een heilige is niet iemand die door een aards instituut als de kerk tot heilig is verklaard, dat is iets arbitrairs, een beslissing op aards niveau, maar een heilige is iemand die naast zijn aards lichaam ook een zielevoertuig heeft opgebouwd voor het leven na het leven op aarde. Het is de onsterfelijkheidsgedachte die zich manifesteert.

We zijn heel omdat we dan onze oorspronkelijk uitgangspunt vervolmaken. We laten niet een deel van ons, namelijk onze godenvonk, zoals Schiller het uitdrukte, niet rusten en wegkwijnen, maar we ontwikkelen het. 

Want onze godenvonk zit ingewikkeld in aardse gedachten, dus moeten we het ont-wikkelen, zodat we het kunnen uitspinnen naar een nieuw lichtgewaad. Daarvoor hebben we de lichtmoleculen nodig die in planten zitten besloten, zoals uitgelegd in Hoe zijn de planten ontstaan?


Voorwaardelijk onsterfelijk

We zijn als mensen voorwaardelijk onsterfelijk, dat wil zeggen, dat onze ziel nu in een aards vehikel zit, ons lichaam, maar dat het ook in een hemels vehikel kan zitten, waardoor we na de dood niet meer reïncarneren, niet meer in een vleeslichaam terecht komen, maar in een fijnstoffelijk lichaam.

Het is thans zo dat dit fijnstoffelijk lichaam na onze dood vaak niet compleet is, en dat er nog een reïncarnatie nodig is, of dat het fijnstoffelijk zielevoertuig, het hemelse lichaam, met behulp van hogere wezens kan worden heel gemaakt in het volgende, fijnstoffelijk levensveld. Dat gebeurt dan in het veld van Shamballah.

Want het leven op aarde is een leerschool, en ook het leven hierna zal dat zijn. We houden nooit op te leren, en kunnen slechts een deel van alle wijsheid tot ons nemen, namelijk het deel vanuit ons menselijk perspectief.

Op dit moment is het merendeel van de Mensheid wat op aarde loopt slechts toe aan een leven in een aards lichaam, en is er een goddelijke vonk in ons aanwezig, die we zelf kunnen ontwikkelen tot een hemels zielevoertuig; dat is het doel van een spiritueel leven. 

Het is zo dat niet iedereen op dit moment hiervoor ontvankelijk is, en sommige mensen nog vele levens op aarde nodig zullen hebben om dit te bereiken, maar de gehele Mensheid zal op een zeker moment deze fase betreden. 

Bekeken op deze manier is het hebben van een spiritueel leven is een versnelde vorm van evolutie.


Reïncarneren tot je een nieuw zielelichaam hebt

Mensen die hun goddelijke vormingspotentieel niet ontwikkelen zijn onsterfelijk op een ander niveau; want hun stoffelijk lichaam sterft, evenals enkele daarmee verbonden hogere lichamen, maar de microkosmos sterft niet, en wordt in een later stadium weer bewoond door een goddelijke vonk die opnieuw in het vleeslichaam gevangen komt te zitten, ofwel opnieuw incarneert.

De reïncarnatie, die helaas door het christendom vanaf de 3e eeuw wordt ontkend, en die ook in de Islam wordt genegeerd, wordt in vrijwel elke andere godsdienst wel onderwezen als waarheid. In het spirituele christendom, zoals in de theosofie en antroposofie, wordt reïncarnatie wel onderwezen.


Wanneer gaat wetenschap reïncarnatie onderzoeken?

Het zou mooi zijn als de christelijke kerken en de Islam terugkomen op hun besluit om de reïncarnatie niet meer te onderwijzen, maar te ontkennen. Dat zou een belangrijke stap voorwaarts zijn in de menselijke evolutie.

Maar thans is dit idee nauwelijks meer onderzocht, en wordt het ook in de meeste vormen van rationele wetenschap niet onderzocht en bij voorbaat ontkend. 

Het is voor de wetenschap erg moeilijk dit te onderzoeken, ook al gebeurt het wel mondjesmaat. Er is bijvoorbeeld divers onderzoek gedaan naar bijna dood ervaringen.

Het is voor wetenschappers natuurlijk vrij raadselachtig dat het hart kan stilstaan, maar dat mensen toch weer bij komen, en dan melden dat ze het licht hebben gezien en dat de ziel bestaat. 

Eigenlijk zouden wetenschappers instrumenten moeten ontwikkelen om de ijlere  lichamen van mensen in beeld te brengen, zoals camera's nu ook de 3D werkelijkheid kan filmen en vastleggen.

Verder filosoferen:

Suiker rooft de verbeeldingskracht

Verder lezen:

Artikel 4 Bittere mensen eten suiker

Mediteren:

Meditatie 23 Oefening geneesplanten gebruiken