Meditatie oefening

zelfgenezend vermogen ondersteunen

Ons lichaam heeft een zelfgenezend vermogen. Dat betekent dat het lichaam zichzelf in balans kan brengen. Ziekten worden herkend door ons lichaam en daardoor verandert een deel van het stofwisselingsproces. Ons lichaam kan in principe voedingsstoffen aanmaken van andere voedingsstoffen. Als je ergens een tekort aan hebt, kan het lichaam dat zelf aanvullen. Het lichaam kan vrijwel alle vitaminen en mineralen aanmaken, op vitamine C na. Tenminste, van vitamine C is het nog niet aangetoond dat het lichaam het kan aanmaken.
Ons lichaam kan 75.000 enzymen aanmaken. Maar niet alle enzymen zijn altijd paraat. Het lichaam maakt alleen die enzymen aan die op dat moment nodig zijn. Via de enzymen wordt ons voedsel verteerd, maar via ditzelfde enzymsysteem worden ook ziektekiemen herkend, en weet het lichaam wat er vervolgens moet gebeuren. Het voedsel komt via onze mond binnen, en daar begint de spijsvertering al. Via bloedvaten onder de tong worden voedingsstoffen aan het bloed afgegeven, zodat de hersenen in overleg met de maag kunnen bepalen welke enzymen moeten worden aangemaakt om het voedsel te verteren. De maagzuursamenstelling wordt op dat moment veranderd. Iedereen heeft aldus een andere maagzuursamenstelling, al naar gelang de stoffen die de persoon eet.
Als voedsel ons lichaam binnenkomt, is er altijd een kans, of risico, dat er ziektekiemen in zitten. Ziektekiemen kunnen ook in de lucht zweven, of via de handen die iets beetpakken uiteindelijk in ons lichaam komen. Dat wordt allemaal gecheckt door het lichaam. Van virussen is bijvoorbeeld bekend dat het lichaam tegen elk virus wat het kent een soort sluimerend principe heeft om dit virus onschadelijk te maken zodra het het lichaam binnenkomt. Dit noemen we een onderdeel van ons immuunsysteem, maar op dezelfde manier wordt ook voedsel herkend.
Ons bloed bevat ongeveer 80 mineralen en aanverwante sporenelementen die we allemaal nodig hebben. Als ons lichaam niet genoeg mineralen van een bepaalde soort krijgt, maakt het deze aan. Dat gebeurt altijd in stappen. Voor sommige mineralen zijn er ruim 20 chemische stappen nodig om deze om te zetten. Elke stap heeft een andere voorwaarde nodig, zoals de aanwezigheid van een andere voedingstof, andere mineraal, een enzym, een bacterie of een vitamine. Zelfs sommige vitamine kunnen worden omgezet in mineralen als dat nodig is, en andersom. Het lichaam bepaalt dat zelf, en zorgt dat er altijd een harmonie is.
Aangezien het streven naar harmonie altijd gebonden is aan de voorwaarden om deze harmonie te bereiken, is de harmonie zelf nooit bereikt. Het lichaam streeft alleen naar het zo goed mogelijke, maar het is altijd in beweging, aan het stromen. Daarom is er nooit een eindpunt, maar wel een richtpunt. Het richtend streven naar een zo harmonieus mogelijke balans zorgt voor een lager risico op ziekten.
Ontstekingen vormen een onderdeel van het principe dat het lichaam in balans houdt. Bij de normale spijsvertering zullen stoffen worden omgezet waardoor oxidanten ontstaan. Deze oxidanten, ook wel vrije radicalen genoemd ontstaan dus altijd in het lichaam, alleen ze leiden niet altijd tot een ziekte. Vaak zitten er in de voeding genoeg antioxidanten om de oxidanten te vangen en onschadelijk te maken. Echter, de problemen ontstaan wanneer er of te weinig antioxidantrijk voedsel wordt gegeten, of er teveel ontstekingsveroorzakende stoffen binnenkomen in het lichaam. Alle ziekten worden veroorzaakt door ontstekingen op celniveau.
Soms zijn de grotere ontstekingen, niet op celniveau maar op orgaanniveau, manieren van het lichaam om het lichaam in balans te brengen. Als voorbeeld geven we het microbioom, wat voor een groot gedeelte in de darmen zit, maar in principe heeft elk orgaan in het lichaam een eigen balans van beschermende bacteriën. Op dit moment is het bij wetenschappers bekend dat er 2160 verschillende soorten darmbacteriën in het microbioom zitten. Deze houden elkaar allemaal in balans, zodra er van niet een kolonie te veel is. Stel nu dat de persoon iets overkomt en een orale antibioticakuur krijgt voorgeschreven. Wetenschappers zien dan dat een derde van de bacteriesoorten in het microbioom overlijden door de antibiotica. De balans tussen de verschillende kolonies is zoek, en dat leidt tot een overgroei van een paar andere bacteriesoorten. Het lichaam is in staat om deze overgroei te herstellen door het vormen van een ontsteking. Deze infectie gaat gepaard met de aanmaak van stoffen die de bacteriekolonie in overgroei aantasten, waardoor de overgroei stopt. Na een paar dagen voorbereiding is de ontsteking zo ver dat het doel is bereikt, maar als nadelig naeffect ontstaat er nu pijn door de infectie, ontstekingspijn in de darmwand. Dit gaat in principe na één of twee dagen, soms drie, weer over. Maar als de persoon in kwestie gelijk naar de dokter gaat om iets tegen de pijn te nemen, en die krijgt weer een antibiotica voor geschreven, dan is weliswaar de pijn weg, al had deze ook zonder middel weggegaan, maar zal er na verloop van een paar weken of maanden weer een overgroei van een bacteriekolonie ontstaan. Door steeds maar weer aan de dokter om antibiotica te vragen, kunnen mensen vaker in het jaar ontstekingspijn hebben. Het is dus niet verstandig om daar steeds tegenin te gaan met nieuwe antibiotica, want dan wordt het zelfgenezend vermogen van het lichaam niet ondersteund. Eigenlijk kunnen we ervoor kiezen om het lichaam te ondersteunen bij een pijn, door voeding te gebruiken die veel antioxidanten bevat, want dan gaat de ontsteking sneller weg, zonder het nadeel van het doodmaken van bacteriekolonies. In het geval van ontstekingen is kamillethee vaak een goed idee. Een antibioticakuur is alleen belangrijk bij een levensbedreigende ziekte.
Bovenstaand mechanisme geldt voor allerlei organen, want zoals gezegd heeft ieder orgaan een eigen microbioom, alleen dat van de darmen is het grootst. Als mensen een paar keer per jaar naar de arts gaan voor een antibioticakuur voor steeds hetzelfde medische probleem, zoals een darmontsteking, blaasontsteking, of oorontsteking, dan is de oorzaak juist de antibioticakuur. Biochemici weten dit al sinds begin jaren 90 van de 20e eeuw, maar ruim 30 jaar later is deze kennis nog niet doorgedrongen tot de medische praktijk in Nederland. Eigenlijk moeten we stellen dat een antibioticakuur geven een manier is om het zelfgenezend vermogen van het lichaam kapot te maken. Er zijn ook andere manieren van genezen van ontstekingen, zoals met medicinale groente en fruit, en met de macrofagen therapie, die veel in Rusland en omliggende landen wordt gebruikt.
Het zelfgenezend aspect van het lichaam betreft ook het voorkomen dat andere organen ziek worden. Bijvoorbeeld, de nieren willen graag afvalstoffen afvoeren naar de blaas, maar zien dat de blaas verzwakt is. Ze zullen dan geen afvalstoffen afvoeren, tenzij er veel gedronken wordt. Vandaar dat veel water en kruidenthee drinken reinigend werkt. Als de persoon in dit voorbeeld veel blaasondersteunende voeding zou gebruiken, zouden de nieren wel afvalstoffen afvoeren.
De afvalstoffen die niet worden afgevoerd worden op meerdere manieren opgeslagen in het lichaam. Ten eerste worden ze in het bloed opgeslagen, en een teveel daaraan kan dus leiden tot ontstekingen aan de aderwand. De tweede plek waar ze worden opgeslagen is als vocht in de onderbenen, maar daar kunnen ze leiden tot jicht en alle andere reumatische aandoeningen. Dan moeten we het vocht met vochtafdrijvend voedsel en kruiden proberen sneller af te voeren. Dat gebeurt niet altijd, en daarom worden afvalstoffen opgeslagen in orgaanvetten, de derde manier van afvalstoffen opslaan. De vetten kapselen een afvalstof in, zodat deze geen schade kan veroorzaken. Wanneer de ingewandsorganen te veel vetten hebben opgebouwd, zoals de lever die kan lijden aan leververvetting, dan worden de vetten naar de huid gestuurd, waar het voor huidziekten kan zorgen. Als dit ook niet gebeurt krijgt men last van obesitas. Obesitas komt dus eigenlijk door een teveel aan afvalstoffen die in vetten ingekapseld zitten.
Ook in het geval van opslag van afvalstoffen kunnen we het lichaam helpen dit zelfgenezend, of zelfhandhavend aspect van het lichaam te verbeteren, door nierondersteunende en blaasondersteunende voedsel en kruiden te gebruiken. Dan zullen de vetten wel afgevoerd worden. Voor zeer zware toxische stoffen, die we zien bij mensen die werken in de industrie, of met chemische materialen uit de industrie, is het nodig om ze te cheleren. Dan is alle vezelrijke voeding van belang.
Als we onszelf voeden, dan kunnen we het beste de voedingsproducten gebruiken die ons lichaam helpen om zijn zelfgenezend vermogen en zelfhandhavend vermogen te ondersteunen. In de praktijk betekent het om bij elke warme maaltijd een salade te eten. En om alleen groenten, fruit, noten, zaden, granen, kruiden en een beetje melk, kaas en soms een ei te gebruiken. Gebruik geen synthetische producten, want dan mineraliseer je het lichaam, en dat is de laagste levensniveau, dat van een steen. Door het teveel eten van synthetische producten blokkeren we de bevrijdingsweg, die mensen willen gaan als ze op het spirituele pad zijn.